Gittiğin gün söndü güneşim. Doğmadı hayatıma hiç bir duygu. Hislerime hapsettim geçmişimden kalan her ne varsa.

Geleceğime sığdırdım gelmeyen yarınların gelme ihtimalini. Bitirdim içimde nefes alacak her ne varsa her şeyi. Boğuldu duygularım. Sözlerim yazılmıyor beyaz görünen kapkara sayfalara. Kelimeler sessiz. Cümleler kursakta, yutkunamıyor artık boğazıma düğümlenen Baba ile başlayan kelimeler.

Anıların birer damla olup süzülür gönül gözlerimden, gülmeyi unutmuş yüzümün asık çizgilerine.

Gözlerime tebessümle bakan gözlerin şimdi toprakla bütünleşti. Başımı okşayan ellerin yok artık. Yanağıma öpücük konduran dudakların suskun.

Çınar ağacım devrildi.

Yapraklarım kurudu, kırıldı dallarım.

Gölgesiz kaldı geleceğimin anıları. Cehennem sıcağında kavruluyor içimde ki hasret. Bedenimi yakıyor gün be gün yokluğun.

Varlığında olmayanları yokluğunda buldum. Yokluğun da olmayanları da bir daha bulamayacağım bir yerde sakladım.

Hasretlik kor alev gibi.

Nerdesin şimdi . Girsen rüyalarıma anlatsan seni.

Gökyüzünün hangi rengindesin.

Hangi maviliklere sığındın.

Hangi bulutlarla yolladın saçlarımı okşayan dualarını.

Hangi yağmurla gönderdin yüzüne çarpan sevgi damlalarını.

Hangi ağacın tohumuna hayat oldu gözyaşların.

Şimdi hangi sözcük yerini alır adının.

Hiç bir şey yolunda gitmiyor sensiz. Hep sert rüzgarlar esiyor sevimsiz yarınlarda. Rayına oturmadı bir türlü işler.

Olacak dediğimiz hiç bir şeyi olduramadık.

Gelecek dediğimiz hiç bir şeyi getiremedik.

Giden gitti ameliyle. Kalan kaldı kaderiyle.

Hani gelecekti güzel günler. Gelen hiç bir şey yok şimdi.

İki günlük dünya dediğimiz günlerin sayısı belli değil. Biten sadece ömür . Başka da biten hiç bir şey yok. Kalan kalıyor. Geriye de sadece alışmak kalıyor. Aslında bitmiyor alışkanlık yapıyor.

*

Her gördüğümü yazılara dökerdim.

Her hissettiğimi şiirlere mısra mısra eklerdim.

Tükendi senden sonra tüm duygular. Yazısız kaldı hislerim. Kalemim kırılgan, sayfalar yırtık. Hislerimi gelmeyen geleceğin biten yarınlarına teslim ettim.

Yüzümün tebessümlerini göçmen kuşlara emanet ettim.

Her mevsimi bahar yaşasın diye.

Çiçeklere konsun sevgi tomurcukları.

Kuşların gagalarında yuvalara taşınsın geleceğin nefesine rayiha veren çiçek polenleri.

*

Hiç bir sözcük hislerime istediğim manayı veremiyor.

Anlatamıyorum.

Hayat işte.

Vakti gelen gider.

Kalan kalır gidenin anılarıyla.

Ne giden gelir, ne kalan gidenle gider .

....

Sevgi ile kalın