Nasıl anlatacağım bilmiyorum; kelimelerin anlamsız kalacağı bir haleti ruhiyedeyiz.

Bir yangın olmuş ve insanlar yanarak ölmüş.

Orada dünyanın en büyük acısıyla sınanarak vefat edenlerin aziz hatıralarına saygısızlık eden yakınlarına çirkin ve ahlak dışı sözler sarf eden vicdansızlar var.

Yüreğimizin yandığı o anlarda siz nasıl olurda bu kadar vicdansızlaşır ve ahlaksızlaşırsınız anlamış değilim.

Sizinle soluduğum havaya yanıyorum.

Böylesi bir acıyla alay edenlerle aynı ülkede vatandaş sıfatını taşımak bile utanç verici.

…

Dün acı iki olayı üst üst üste yaşadık; Bir Urfa’da diğeri Konya’da.

Urfa’da iddia o ki yeni boşanan anne, iki kızını öldürdükten sonra intihar ediyor.

Konya’da ise evde ihbar üzerine anne, baba ve 2 çocuğu olduğu değerlendirilen 4 kişi ölü halde bulundu. Evin 28 yaşındaki erkek çocuğunun anne ve babası ile kardeşini öldürdükten sonra aynı silahla intihar ettiği iddia ediliyor.

Benzer olaylar daha önce de yaşandı.

Neler yaşıyoruz. Anlamlandıramadığımız acı silsilesiyle dolu bir zaman dilimi.

Neler sığdırdık bu hayata; Ne hikmetse acı daha çok akılda kalıyor.

Meğerse ciğeri kediye emanet ettiğimiz bir zamanda ne beklenir ki?

Bir yalana susarak tanıklık ettiğimiz ömrün yol haritası nasıl düzgün olur ki?

Çocukluk, gençlik, kadınlık, erkeklik yeniden tanımlanıyor, Bir deli elbisesi içinde.

Ekmeği bölüştüğümüz günler yok.

Vicdan, ahlak, feraset hiç yok.

Hazırlanan suçlara hüküm giymiş bir toplum var önümüzde.

Yarınımız kapkaranlık, kış, zemheri…

Yalancı bahar, yalancıktan insancıklar. Erken açan erken çürüyen…