Fırtınalarla boğuşan bir denizde,

Yol alan bir gemi vardı hep dalgaların üstünde.

Kaptanı yorgun, yıpranmış, yılmıştı bazen,

Ama vazgeçmezdi, mücadelesine devam ederdi hep yeniden.

Göğüs göğüse çarpışan dalgalarla,

Sarsılırken gemi, sarsılmazdı o kaptan.

Güven dolu gözlerle baktı kıyıya,

Ve umut doldurdu yüreğine, inandı sımsıkı.

Rüzgarlar çığırdırdı saçlarını,

Ama kaptanının azmiyle yelkenler açılırdı her zaman.

Kıyıya ulaşmak için savaşan bir savaşçıydı,

Hayalini yitirmemiş, gözlerinde umut alevi.

Karanlık bulutlar gölge düşürse de yoluna,

Güneşin doğuşuyla yeniden doğardı umut.

Gemi sallansa da, sağlam dururdu kaptan,

Çünkü içinde bir inanç, bir direniş vardı hep anlam.

Rüzgarın çığlıkları sarsa da kulaklarını,

Söz verdi kendine, vazgeçmeyecekti asla.

Kıyıya ulaşmak için yıllarını vermişti,

Ve vakti gelmişti artık o umutlu limanlara.

Sonunda zorlu yolculuğun sonuna gelindi,

Gemi kıyıya vardı, sağ salim, yorgun ama zafer dolu.

Kaptan gülümsedi, gururla baktı etrafına,

Zorlukları aşmanın, mücadelenin değerini anladı bir kez daha.

İşte böyle bir kaptanın öyküsüydü bu,

Yenilmiş ama yılmamış, kıyıya ulaşan bir geminin hikayesi.

Mücadele etmekten vazgeçmeyenlerin dersi,

Gösterdi bize umudu, azmi ve kararlılığıyla bir kez daha.

Yukarıdaki şiirin iyi olup olmadığı ayrı bir tartışma konusu. Tabi ki usta şiiri değil ama hiç de fena olmadı. Hayır, şiir bana ait değil. Şairin adı Chat GPt, yani namı diğer, yapay zeka. Kendisine şöyle bir soru yöneltim:

"Yenilmiş, ancak yılmadan mücadeleye devam eden bir gemi kaptanının, gemiyi zorlu koşullara rağmen kıyıya ulaştırma çabasını anlatan bir şiir yazabilir misiniz?"

Aslında tahmin edileceğiniz gibi Kemal Kılıçdaroğlu'nun son grup toplantısında, "gemiyi kıyıya ulaştırma" eksenli konuşmasından esinlenerek, yapay zekadan bunu şiire dönüştürmesini istedim ve yukarıdaki özgün şiir yazılmış oldu.

Emin olun bu şiir üzerine sayfalarca yazı yazılabilir. Öncelikle yapay zekanın şiir konusunda çok donanımlı olduğunu söylemek lazım. Muhtemelen hafızasındaki binlerce şiirden yukarıdaki dizeleri süzmüş oldu. Şiiri ilk okuduğumda Walt Whitman'ın "O Captain, My Captain" şiiri geldi aklıma. Bir kuşağı derinden etkilenmiş ünlü bir şiir. Biz bu şiiri daha çok "Ölü Ozanlar Derneği" filminden hatırlarız. Robin Williams müthiş bir oyunculuk çıkarmıştı. Yöntemleriyle geleneksel bir okulu zorlayan bu farklı edebiyat hocası okuldan uzaklaştırılmış, sınıfından ayrılırken de öğrenciler sıraların üzerine çıkarak "O Captain, My Captain" (Kaptanım, Benim Kaptanım) diye hocayı selamlamışlardı. Sinema tarihinin en güzel sahnelerinden biriydi.

Bu şiirin en ilginç yanlarından biri de her bir satırın müthiş metaforlarla yüklü olmasıdır. Bunun nedeni 1865'te uğradığı suikastle hayatını kaybeden Abraham Lincoln'e atfedilmiş olmasıdır. Whalt Whitman'ın gemiden kastettiği şey Amerika'nın kendisidir. Şiir ise kaptan Lincoln'ün bu gemiyi çok zorlu ve tehlikeli bir yolculuktan sonra karaya ulaştırma çabasını anlatır.

Chat GPT'ye; "yazdığınız bu şiirde Whalt Whitman'den esinlenme var, bu konuda ne dersiniz" diye sordum. Oldukça net ve güzel bir yanıt verdi. Yanıtını çok beğendiğim ve samimi bulduğum için aynen aktarıyorum: