Bugün dünyayı kurtaramadık yine

Ner dersem içime akıyor usulca

Yorgunluğumu beyaz sayfalara döktüm

İsyanımı bedenimin ince sızılarına

Yeter deyişi vardı haykırırcasına, bir bilsen

Düşünsen sonumu yarına uzanamayan

Sussan acıtır, konuşsan batar yüreksizlere

Belirsizlikler beliriyor ürkek hislerime

Ya uyku girmezse zalimin gözlerine

Ya daha çok beden toprağa düşerse

Ya da bitmezse kahrolası zindan

Çocukların düşüncelerinde çığlıklar

Çılgınca yer değiştirir ölümler

Bırak artık peşimi ey vicdan

Bir tek bana mı yetiyor baskıların

Kurtaramadık yine bugün bir yoksulu

Ölürken arkasında binlerce lira harcadık

Ya duygularını gizleyen ağlamaklı gözler

Ya susmaktan başka çaresi olmayan

Ya da dinleyecek birini bulamadan

Sefilce yok olan düşünceler.

Ya kapısını çalan alacaklıya

Çocuklar görmesin diye az öteye sürünen

Benliğini iki kuruşa bedel veren bedenler.

Ne anlatayım size ey beyaz sayfalar

Hangi renkli kalem hoşunuza gider

Hangi yazı türü sizi üzmez

Hangi elim acıtmaz yazarken üzerinizde

Hangi yaşanmayan aşkı istersiniz

Hangi hissedilmeyen duyguyu seversiniz

Hangi kandırmak için sözleri istersiniz.

Ya kalemim sen söyle

Hangi elim tutsun hüzünlü ucundan

Hangi gözyaşını mürekkep olarak istersin

Hangi acıyı hissettireyim sana

Hepiniz gidin duygularımdan

Ne yazarsam yazayım

Sessizsiniz

Ölüm sessizliği var harflerde

Ya kelimelerde ki ünlü yalan, ünsüz gerçek

Cümlelerde ki devrik fırtına

Hepiniz sessizsiniz.

Sessiz...

....

Sevgi ile kalın