Kim bilir kaç ağacın gölgesinde,

Kaç yaprağın damarında,

Kaç kuşun yuvasında belirdi hayat.

Kaç bahçenin gülünde diken,

Kaç bülbülün sesinde ton,

Kaç umudun içinde varoldu düşler.

Ya o gülmeyen yüzlerin kırışığı

Kaşların okluğu, dudakların büküklüğü

Kaç gözün rengine aldandı yürekler.

Bir güneş ışığı kadar hayat verici

Bir ay parlaklığı kadar saf ve temiz

Kaç dünyaya değişti seni hayallerin.

Bazen seyredersin dağda eriyen karı

Bazen yağmura selam durursun hayretle

Söyle kaç mevsime sığdırdın baharları.

Bir gülüşün kahkaha sesleri yankılanıyor

İçinde kan ağlayan bedenin sessizliğinde

Kaç duyguyla hissettin ruhun derinliğinde.

Kaç insansın her gün libas değiştiren

Kaç sevgi var dağıttığın hatıralarda

Kaç yüreğe gömülür gülüşlerin

Nerelerde hapsettin de firar etmek imkansız

Hangi Parmaklıklara esir ettin umutları

Kaç çocuğun düşlerini çaldı bakışların.