Önsözü yazılmayan bir kitap misali,

tutanaksız ölümler kadar yalnız

ve kimsesiz bir şiirdik aslında.

limansız gemiler kadar avare,

istasyonu olmayan tren yolcularıydık.

Sonra yanardağ lavlarında yanan bedenler olduk

zulmüntanrısızlığında

Ve ölüm…

belki de adresi olmayan bir yolculuktur

sen yine de kalbinden geçenleri saklama,

zamansız ölüyor çocuklar…

renkler tenimizde saklı dururken,

tablolar mat ölümleri resmediyor

savur ışıklarını mezarlıklara,

karanlığa sevdalıdır zulüm

belki de biz hiç yoktuk

yaşamın kaçamak yaptığı gecenin bir anlık orgazm çığlığıydık.

ama hala pezevenkler bekliyor sokak başlarında..

Resmi Diyaloğlar

Diyarbakır qırıklarındanEhmo ile Ado bir şakalaşma meselesinden dolayı birbirine kızarlar. Yine bir ortamda içki içerlerken Ehmo, arkadaşı Ado'ya takılır. Ado asık bir suratla Ehmo'ya:

- Oxlım bundan sonra benimle resmi ol! der ve bir müddet konuşmadan otururlar. Ehmo daha fazla dayanamaz Ado'ya:

- Adoqardaş yeni nüfus cüzdanı çıxardın mi? diye sorunca Ado cevap vermez. Sohbetin ilerleyen bir anında bu kez:

“Adoqardaş senin ehliyetin war mi?” diye sorduğunda Ado öfkeden deliye dönerek:

- Oxlım sahan demedim benimle resmi ol qebrax! diye fırça atar. Ehmogülümseyerek:

- Oxlımqablama! Nüfus cüzdani ehliyet resmi evrak degıl mi? Onlarianan mi verdi sahan? dediğinde orada bulunanlar kahkahadan yerlere yatarlar.