Batan gemiyi başta kimin terk ettiğini bilen saygıdeğer okuyucular. Bu müstesna kemirgenler başka gemilere yanaşırken nereden geldiğini sormayacak mı kaptan ve mürettebat? Nasıl karnını doyurdun bu kadar zaman ve hangi gemiyi terk edip de yüzebildin bunca saat?

Muhtemelen karınlarını artıklardan doyurduğunu savunacaktır kıt kanaat. Çeşit, çeşit peynirleri yerken batmasını öngörmediği gemideki saltanat tökezleyince pis kuyrukları oluverdi mükemmel bir çift kanat. Uçtukça uçtular. Denizdeki tüm ahaliyi akıldan yoksun görünce her yere sığınacaklarını sandılar. İnananların olacağı gibi inanmayacak insanların da olduğunu unuttular.

Belki de işlerine geldi işkembe düşkünü yerden bitme avanak kan emicilerin. Her şey iyiyken kaptan gibi ahkam kestiklerini kim hatırlatacak onlara? Peynir fıçıları eksilince tatlı sert hallerinin fıçılar bitince acı olduğunu kim yüzlerine vuracak? Asma yaprağına sarılıp bir damla sudan kurtulma işi değil bu.

Güneş de kurtarmayacak sizi. Arşınlanacak çok okyanus var daha, yemekten hareket edemeyecek hale gelmiş asalaklar. Sadece ağzınızın çalışması fayda sağlamaz yerinizi korumaya. Denizler engin ve yara alacak binlerce gemiden biri belki yine sizin nemalandığınız olacak.

Ey eşitlikten yoksun; kimi altın satar, kimi pul yutar, kimi soğan bulmaz kimi bal tutar, bu gerçeklerle kim rahat yatar?

Ey ayrımcı fesat; ne demek efendim bey ve amele, fakir soymak yakışır mı kemale, rüşveti hak bilip her dakika hile, olur mu böyle?

Ey insan kayıran; kim okuyup yazar seni, rüzgar değse bozar seni, ölsen kovar mezar seni, sen de mi böyle görüyorsun beni?

Ey sadist, mazoşist ve narsist; beni öldürüp ağlama, böyle bulanıp çağlama, yazık kolumu bağlama, beni yok sayarak mı kendini alacaksın sağlama?

Galiba, hepimiz esaret altındaki bir cesaret timsalinin sözlerinden akıp bağlamasına karışanları yansıtıyoruz. Hayatlarımız birer Mahsuni türküsü oldu farkında mısınız cennet vatanın sakinleri?