Kahramanmaraş Depreminin etkilediği 10 ilden biri olan Diyarbakır'ın Bağlar ilçesinde deyim yerindeyse sessizlik hakim.

Bağlar'ın en büyük mahallelerinden olan Şeyh Şamil'de iki hafta önceki yardım çığlıkları yerini büyük bir karanlığa bırakmış durumda. Mahalleli yüksek apartman dairelerini müstakil evlere tercih ediyor. Müstakil evlerdeki sarsıntı öldürmez diye düşünen mahalle sakinleri kaybettikleri huzuru arıyor.

Yıllarca mahalleliye ve esnafa ekmek yetiştiren Işık Ekmek Fırınını taşıyan Dündar Apartmanı da Diyarbakır'da yıkılan 7 binanın içinde yer alıyordu. Şeyh Şamil Mahallesi sınırları içinde bulunan bu apartman diğerleri gibi onlarca cana mezar oldu. En temel ihtiyaçlarını bile karşılamakta zorluk çeken insanlar başka mahallelerden ihtiyacını karşılıyor. Hasar bulunan binalardaki esnaflar dükkanlarını açamadıkları için yakınlardaki benzin istasyonları az da olsa bu eksiği gidermeye yardımcı oluyor.

Geçen iki hafta da gözünü ve ışıklarını kapatmayan tek yer mahallenin merkezinde bulunan Sevenler Kıraathanesi oldu. Odun sobasını sürekli harlayan işletme sahibi Mustafa Taş ve çocukları insanların sığınabilecekleri bir ortam oluşturmuş durumda. Müstakil evlerinin altına inşa ettikleri bu kıraathane yaklaşık 30 yıldır hizmet veriyor. Kardeşlerin dönüşümlü olarak açık tuttuğu kıraathane yeniden sosyal olmayı da hatırlatıyor. Burası insanların sürekli konuşup tartışarak bir yandan da haberleri takip ettiği bir durak.

İşletme sahibi Mustafa Taş Lice Depremine de yakından tanık olmuş. O yıllarda çocuk yaşta olduğunu ve bunun verdiği bir özgüvenle bir an önce düzeleceğini düşünmüş her şeyin. Fakat Lice neredeyse aynı halde. Burası, sabah akşam nöbet bekleyen bir kuruluş gibi hizmet etmeye devam edecek. En azından Mustafa Taş ile çocukları Sedat, Vedat ve Berat öyle söylüyor. Cana geleceğine mala gelsin ile mal canın yongasıdır deyimlerinin zıtlığıyla yaşamaya muhtaç olan insanlar bir ışık görmek için burada oturup beklemeye şimdilik mecbur gibi. Buna benzer içleri ısıtan faaliyetler umarız ki yakın zamanda katlanarak artar. Çünkü 30 yıllık bir işletme birkaç zaman kapılarını açmadan da ayakta durabilir ama bunca insan bu soğukta bir sandalyeye, dört duvara ve bir sıcak çaya tabir-i caizse mecbur. Dileriz ki yüreklerimizin arınması enkazın sonuna kalmaz. Nitekim bu kadar kötü yürek bir arada huzur bulmaz.