Sende kalmışsa sahip çık

Oda çok özlemiş böyle vefalı bir konağı

Ben her türlü merak etmem

Yaşadıklarım rahat olmayı öğretir oldu sabaha doğacak aydınlığa emanet için

…

Kendini özel hissetsin lütfen

Ben hep çiçek kokularıyla büyüttüm

Ne el değmiş nede nazar

Yüreğimin en derin yerinde oturup hep şiir yazar

…

Belki bu şans bir daha yakalanmaz

Okuduğuna bir dokunsan

Dokunduğunu bir yaşasan

Sende geçersin derin yerin en derinine burası bana yeter dersin

…

Yüreğimin derinliklerinden en derinler inmen zor olabilir

Ama senin yaşamda sürekliliğin için belki buda şart

Güvenin güveni

İnkarın inkarı

Yaşamın yaşamı

Rijiditeyi kaldırır

Yaşamı tomurcuklaştırır

Korkma ben gelmezsem bile bal arısı olup şiirim gelir

…

Kendinde kalmayı bir öğrenebilsen

Zaten sen bendesin ve öyle yaşarsın

Emanet duygularda değil asil olansın

Kendinden eminsen bu şiirimde sana gelsin.