Dün karneyle ekmek dağıtan partinin hissedar olduğu banka karneyle kitap dağıtıyor, babalarından iyi siyaset yapamadığını anlayan evlatlar "yeniden" diyor, geçmişte dudaklarından dökülenleri unutanlar "gelecek" vurgusu yaparken, kurtlar ay ışığını terk edip suni ışıklarla aydınlanmaya çalışıyor. Doğru esere benimdir diyenler kötü eserden kaçışlarına "deva"yı bulduk demekten uslanmiyor. Bir zamanlar yerel yönetimlerde söz sahibi olup hüsrana uğratanlar şimdi "saadet" ticareti yapıyor. Kiminin bahçesindeki "gül" bülbüle muhtaç, kimi de yola çıktıklarını bırakıyor sözde "memleket" için bilaç. Son 20 yilda nice varlik özünden, benliğinden ve kimliğinden vazgeçti ama iktidar hiç değişmedi. Verdikleri nice sözü de tuttular. Sağlık ve eğitim alanında reformlar gerçekleştirdiler. Güzelleştirmediler belki fakat değiştirdiler. Kapitalist düşünce ile işinin ehli ustaların ortak  bir özelliği vardır. İkisi de sıkıntıları tam olarak gidermezler. Lavaboyu açarken boruyu patlatırlar, alçıyla sıvarken zemini çatlatırlar. Onlar dün olduğu gibi bugün de yol yapıyor. Hem de hiç durmadan. Unutmayın gerçek ustalar son numaralarını asla göstermezler. Eski günlerden sadece güzel insanların bindiği "at"ların izi kaldı. O da sanki it izine mi karıştı ne?

Altı fikir toplanmış masa başına,

Ortak bir isim çıkarmak için,

Konulsun diye iktidar karşısına,

Sağ gösterip sol vurmak niçin,

Aday çokça batmamalı göze,

Tek işi uzlaştırmak olmalı,

Maydonoz gibi karışmamalı her söze,

Seçim dişi sohbetlerden uzak durmalı,

Kimse kızılcık şerbeti tercih etmiyor,

Masanin gövdesi çınar mı meşe mi?

Bunca zaman namzet çıkarmaya yetmiyor,

Bizi hüzün mü bekliyor yoksa neşe mi?