Yaşadığımız toplumda sıkça rastlanılan "imam nikahlı evlilikler" resmi nikah yapılmadığından dolayı ayrılma halinde büyük hak kayıplarına sebebiyet vermektedir.

Resmi nikah yapılmadığı için 4722 sayılı Medeni Kanuna göre geçerli bir evlilikten söz edilememektedir. Taraflar arasında ayrılık söz konusu olduğunda hukuken geçerli bir evlilik yapılmadığı için boşanma davası açılamamakta ve boşanma davasında talep edilebilecek haklar elde edilememektedir.

Toplumda oldukça fazla görülen bu evlilikler, çoğu zaman art niyetli olarak taraflardan birine karşı hukuki yükümlülüklerden kaçınma amacıyla yapılmaktadır.

İmam nikahlı evlilikleri konu alan Yargıtay kararlarında; eşlerden birinin, diğerinin iradesini resmi nikah yapacağı vaadiyle aldatmak suretiyle dini nikahlı olarak evlenip sonra resmi nikâh yapmaması haksız fiil sayılır ve tazminata hükmedilmesini gerektirir.

Yargıtay kararları doğrultusunda Asliye Hukuk Mahkemelerinde açılacak tazminat davası ile imam nikahlı evlilikleri son bulan ve bu durumdan dolayı zarar gören kişiler manevi tazminat talebinde bulunabilirler.

Yargıtay ilgili kararlarında, kişinin resmi nikah vaadiyle evlendikten sonra resmi nikah yapılmaması sonucunda sona eren birliktelikten dolayı oluşan üzüntü ve sosyal yaşamdaki zorluklar nedeniyle 6098 sayılı Borçlar Kanunu'nun 49. Maddesinin " Kusurlu ve hukuka aykırı bir fiille başkasına zarar veren, bu zararı gidermekle yükümlüdür.

Zarar verici fiili yasaklayan bir hukuk kuralı bulunmasa bile, ahlaka aykırı bir fiille

başkasına kasten zarar veren de, bu zararı gidermekle yükümlüdür." hükmü gereğince kusurlu eşin, zarar gören eşe manevi tazminat ödemesi gerektiği yönünde görüş belirtmiştir.