Hoca verdiği ev ödevlerini kontrol eder. Ödevin konusu; hayaller.

Ödevlerden birini yapan öğrencinin babası bir at çiftliğinde seyis ve hayali de bir at çiftliği kurmak. Krokilerle desteklenen at çiftçiliği ve burada yarış atı yetiştirmeyi hayal eden çocuğun ödevine öğretmeni “fazla abartılı” olduğu gerekçesiyle kırık not verir.

Öğrencisine, “Bu gerçekleştirmesi zor bir hayal. Sen bir seyisin çocuğusun; bu çok para ister, biraz gerçekçi ol. Sana bir fırsat veriyorum al bunu makul bir şekilde düzelt ve öyle getir” der.

Tabi öğrenci bu duruma çok üzülür ve ödevini alıp, seyis olan babasına götürür.

“Babacığım öğretmen, hayallerin çok abartılı olmuş, bunu düzelt öyle getir, sen de bir kontrol eder misin?” der.

Babası, ödevi inceler ve oğluna “Bunun abartılı olup olmayacağına ve düzeltilip düzeltilmeyeceğine sen karar vermelisin” der.

Hafta sonunda çocuk, ödevin üzerine düşünüp taşınır ve Pazartesi okula gider.

Öğretmeni, “Eee ne yaptın bakalım, ödevini düzelttin mi?” der çocuğa.

Çocuk, gayet soğukkanlı bir şekilde ufak bir not eklediği ödevini öğretmenine uzatır.

Öğretmen alır ve başta notu okur, “Hocam not siz de kalsın, hayallerim ben de….”

Döner öğrencisine bakar ve gülümser.

…

Anlatıcı bunun gerçek bir öykü olduğunu söylüyor.

Yıllar sonra o çocuğun “derbi yarışlarında kullanılan atların yetiştirildiği bir çiftliğin sahibi olduğunu anlatır devamında.

Ve o ödevi de çiftlik evindeki odasının duvarına çerçeveletip astırdığını da not düşer.

…

Her ne kadar ulaşılması güç bir hedef olarak da gözükse gerçekleşen mücizevi bir hayat gerçek hikaye olarak gelebilir önümüze.

Asıl önemli olan o hayalin gerçekleşip gerçekleşmemesi değil. O hayali kurabilecek dünyayı kafamızda yaşatabilmemizdir önemli olan.

İster gerçekleşsin, ister gerçekleşmesin.

***

Bir şiir/Bir Dize

Durgun havuzları işlesin bırak,

Yaprakların güneş ve ölüm rengi,

Sen kalbini dinle, ufkuna bak.

Ahmet Hamdi Tanpınar

***

Sözün Özü