bir zamanlar yedi tepeli kente

sürgün kuşlar düş’erdi

sokaklar henüz kanatkıran ellere

düş’memişken

ve bir zaman

şehremini sokaklarına yasaklı diliyle

amed ‘li bir saka kuşu düş’tü

ne martıların

ne de kumruların

umrunda olmadı

sokaklarda ötüşürken kaygısızca

ve bir gün

hasretine yenildi

giderken dağlarına

tutsak diliyle hoşçakal dedi

ötüşen kardeşlerine

şimdi

yetmiş iki dilden

yetmiş iki sitemle

gel diyor

elsiz ve eylemsiz

betonu kuru

ama isyanı hala duru

ayrılığa ecnebi

bir zamanlar

düş’tüğü sokaklar