Bir yerden tutmak gerekse neresinden tutacağımızı bilmediğimiz onlarca sorun başımızda.

Bir bakıyorsun, ekonomik kaygı, beri yandan siyasi çekişmelerin ortasında yaralı bir ülke sorunu.

Nereden tutsak dediğim bu.

Deprem felaketinden vicdan ve ahlak olarak iyi bir toplumsal tepki verdik.

Herkes elden geldiğince bir yerinden tuttu.

Bir yandan gözyaşlarımızı silerken bir yandan yardıma koştuk. Öyle kuru kuruya bir koşuşturmaca değildi yaptıklarımız.

Az rastlanır bir felaketten, az rastlanır bir felaketle ancak belimizi doğrultabilirdik; toplum olarak dibinden iyi kalktığımız bir sınavdan alnımız ak.

Bundan sonrası devlete kalsın da demedik; tuttuk bir yerinden güç yettiğince.

Bundan sonrası top artık devlette.  Hem de seçim telaşıyla hem de dibe vuran bir ekonomik baskıyla bunun dibinden nasıl kalkacağız diye düşünürken akla ziyan şeyler de olmuyor değil.

Ancak gün batımında gölgesi batan güneşe eksenli menkullerin uzun gölgelerine teslim olmamak lazım geliyor.

Oldukça çetrefilli bir cümle oldu biliyorum.

Anlayan anladı.

Sözüm o ki böylesi bir topluma temsilde hakkaniyetle iyi insanlar seçmek gibi bir görevimiz de var.

İpini koparanın değil hak edenin adaylığına onay verilmesi gereken bir dönemdeyiz.

Gölge ağır, seçim o ağırlığı kaldıracak liyakatli kadrolar istiyor.

Millet olur, Cumhur olur tercih seçmenin.

Ama ne olur kaygımız ülke olsun, kaygımız liyakat olsun, kaygımız ve önceliğimiz insan olan insanı seçmek olsun.

Sorunların iç içe geçtiği oldukça karışık bir dönemde bunu başarmak zorundayız.

Üüstelik pandemi gibi bir global sorunun yarattığı sorunları henüz atlatmaya çalıştığımız dönemin akabinde; deprem travması, ekonomik kriz ve seçimin üst üste geldiği böylesi bir dönemden alnımızın akıyla çıkmamız lazım.

İşimiz zor, Kolay gelsin hepimize!