“Bir elin verdiğini diğer el görmeyecek…” Bakara sûresinin 271. âyetinde meâlen söylenen bir veciz.

Ayrıca İslam peygamberinin “Başa kakanın sadakasını Allah kabul etmez” buyurması tamamlayıcıdır bu anlamda

Velhasıl, bir yoksula, bir hayır işine yaptığınız yardımı, en yakınlarınız dahi bilmemelidir. Çünkü bu çeşit yardımlar dini, ya da sosyal bir ödevdir. Amaç kendini göstermek değil, bir yaraya merhem olmaktır. Herkes görsün, işitsin, kendisini övsün diye yapılan yardım, din ya da insanlık duygusu ile yapılmış iyilik olmaktan çıkar.

Coğrafyamızdaki kültürün bir parçası aynı zamanda.

Sadede gelelim…

Yakın zamanda yeni doğan bebekler ve anneleri için hazırlanan “Hoş geldin bebek” hediye paketinin Lohusa annelere; üstelik fotoğraflı basın bültenlerindeki hoyratlığı.

Ya da ismi lazım değil belediye basını eşliğinde yanına eşini alarak yapılan yardımlarda bu usul bilmezliğin birer örneği olarak hafızalarımıza kazındığı ne çok fotoğrafa rastladık.

Bir dini vecibe haline gelen Allah emrini, hadislerin gereğini hadi hepsini bıraktım coğrafya kültürünü alt üst eden ne çok siyasetçi geçti halkın tezgahında…

Aynası iştir kişinin, lafa bakılmaz; Umudum yok dejenere edilmiş toplum yapısından.

Yazık, ne bir değer anlayışı, ne bir vicdani insani muhasebe yapılmadan sorgusuz sualsiz servis ediliyor haberler.

Kavramdan, sorgulamadan değersizleştiriyoruz toplumsal ahlakımızı.

…

Nihat Behramoğlu ne güzel demiş:

Ne demeli şimdi

Bir çiğdemin toprağı yırtışını seyredişim

Göğe mi dokunmalı ucuna mi körpe filizin

Öyleyse karanlık sokaklarda koştuğumu düşün

Ay gene bir kadın gibi sarkıyorken denize

Dirseklerimle böğrüme gömdüğüm titremeyi düşün

Oradan göğsümü kaplayışını soğuk bir terin

İlk sözcüğü anlamla birleştiren çocuğu düşün

Onun kavradıkça derinleşen şarkısını