Bir şair, bir kitap ve milyonlarca seven…

Kimden bahsediyorum?

Modern Türk şiirinin önemli toplumcu-gerçekçi şairlerinden, Kendine has tarzıyla Ahmed Arif.

Türk edebiyatında önemli bir yer edinmeyi başaran önemli bir şair elbet.

Diyarbakır’ın haklı gururu.

Hasretten eskiyen prangaları ya da Anadolu’yu kim bu kadar güzel anlatmıştır: Beşikler vermişim Nuh’a, Salıncaklar, hamaklar…

Ya d gözlerin der de dizer mısrayı:

Gözlerim maviliğin ruhudur.

Fecirlerin tebessümü içer.

Berraklığında ilah çocukları uyur

Ve emer sükutu beyaz gölgeler.

…

Nereden gelmişse aklına “puşt zulası” der..

Dört yanım puşt zulası,

Dönerim dönerim çıkmaz.

En leylim gecede ölesim tutmuş

Etme gel,

Ay karanlık…

Entelektüel alt yapısı bilgi birikimi ve felsefe ve yaşam ile birleşen dizeler…

Haberin var mı taş duvar?

Demir kapı, kör pencere,

Yastığım, ranzam, zincirim,

Uğrunda ölümlere gidip geldiğim

Zulamdaki mahzun resim.

Görüşmecim yeşil soğan göndermiş

Karanfil kokuyor cıgaram

Dağlarına bahar gelmiş memleketimin.

…

‘Adiloş bebe’yi bilir misiniz?

Bunlar,

Engerekler ve çıyanlardır,

Bunlar,

Aşımıza, ekmeğimize

Göz koyanlardır,

Tanı bunları,

Tanı da büyü…

…

Onunla aşk da hasret de güzeldir ve der ki;

Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,

Yitirmiş öpücükleri,

Payı yok, apansız inen akşamdan,

Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene,

Seni anlatabilsem seni…

Yokluğun, cehennemin öbür adıdır

Üşüyorum, kapama gözlerini…