Foto: Arşiv

Gazali : ‘Çocuğa oynamayı yasaklayıp, devamlı ders çalışmaya zorlamak onun kalbini öldürür, zekasını iptal eder ve hayatının neşesini kaçırır. Sonunda çocuk dersten kurtulmak için bir hile düşünmeye başlar.’ Diyerek olayı net bir şekilde ifade etmiş.

Çocuk asıl mutlu olduğu alandan tamamen uzaklaştırılıp, ona göre anlamsız ve sıkıcı bir alana yönlendirildiğinde kurtuluş yolları aramaya başlar. Çünkü çocukların olayları değerlendirme şekli , olaylara bakış açılarıyla paraleldir. O halde çocukların ders çalışmaya karşı bakış açılarını değiştirmek lazım. Daha olumlu bakmasını sağlamak için ilk adım; bir hedef belirlemek. Bir amaç-hedef olmadan yapılan her şey anlamsız gelir, çocuklar için de öyledir. Ulaşılabilir bir hedef belirledikten sonra, zaman zaman bununla ilgili sohbetler yaparak ve öğrenmeyi zevkli hale getirerek çocuğun dersi sevmesini sağlamak kalıyor. Araştırmalar en verimli öğrenmenin zevk alarak yapılan öğrenme olduğunu göstermektedir. Severek yapılan işlerde zihinsel yoğunlaşma daha fazla olur.

Çocuğun dersi bir anda sevmesini yada derse bir anda yoğunlaşmasını beklemek tabi ki doğru değil. Küçük adımlarla ilerleme sağlanmalıdır. Anne babaların gözünde çocuk sadece ders çalışan bir birey olarak görülmemelidir. Onun oyun zamanı ve kendine ayırdığı bir zamanı da olmalı. Birlikte bir ders planı yapılacaksa yeteri kadar dinlenme molalarına da yer verilmeli. Aynı zamanda çocuk ve ebeveynin birlikte yapmaktan zevk aldığı etkinlikler de bu işin bir parçası olmalı.

Bir amaç ya da bir hedef doğrultusunda ilerleyen çocuk için, ders çalışmak bir süre sonra sorumluluk haline gelir. Fakat bu sorumluluğun yerine getirilmesinin alışkanlık haline gelmesi için anne babalara yine iş düşüyor. Bir süre boyunca uygun hatırlatmalar yaparak çocuğun alışkanlık kazanması sağlanmalıdır. Bu süreçte onu ders çalışmaktan soğutacak söylemlerden uzak durulmalıdır. Ders çalıştığı zamanlarda onu tebrik edip hoşuna gidecek davranışlarda bulunmak faydasına olacaktır.

Ders çalışma eyleminin sürdürülebilir olmasına dikkat edilmelidir. Bunun için, ders çalışma alanının uygunluğu, çocuğun motivasyonu ve ebeveynlerin tutumu gibi etkenler çok önemlidir. Başarı ve ya başarısızlık tek başına bir kişinin çabasıyla gerçekleşmez. Bu yüzden anne babaların süreç içindeki tutumları en önemli etkendir.

Değerli anne babalar; başarı hemen herkesin istediği bir durumdur. Fakat çocuğunuzun ders çalışmayı sevmemesinin ya da yapamamasının altında birçok neden yatıyor olabilir. Psikolojik sebepler, özgül öğrenme güçlüğü (disleksi), başarısızlık korkusu vb. daha sayılabilecek birçok sebep olabilir. Fark ettiğiniz ya da şüphelendiğiniz durumlarda uzmanlardan yardım almalısınız. Önceliğiniz çocuğunuzun sağlığı olsun ‘BAŞARI, ÇOK ÇALIŞMAKLA ELDE EDİLEBİLECEK KADAR KOLAYDIR’ aslında.