Gerçekten yaşanmış bir olayı paylaşmak istiyorum. Alıntıladığım bu olay beni çok etkiledi. İnsanlığa karşılık gelen güzelmi güzel bir yaşanmışlık.

../Diyarbakırda Üniversite'ye yeni başlamıştı. Ekonomik durumu iyi değildi. Ailesi yeteri kadar para gönderemiyordu. Mühendislik okuyordu. Deliller Hanı (Kervansaray) bitişiğinde Çarşıda bir lokantaya girdi;

- "Az kuru alabilir miyim? “ dedi.

- Lokantacı hali anladı.

Ağzına kadar dolu bir tabak kuru, bir de pilav getirdi.

Para ise, sadece az kuru parası aldı. Öğrenci  her gün “az" dedi; lokantacı çoook verdi. Yıllar geçti, okul bitti. Yıllar daha da geçti. Öğrenci zengin bir mühendis oldu. Aklına "az kuru" geldi. Atladı okuduğu şehre gitti. Çarşıda lokantanın olduğu yere gitti. Baktı ki lokanta yok. Hemen esnafa sordu:

- "Buradaki lokanta nerede, sahibi nerede? “

Esnaf,

- Lokanta kapandı, amca da az aşağıda oturuyor.

Tarif ettiler. Gitti evi buldu. Kapıyı çaldı. Amca kapıyı açtı.

-" Buyurun dedi"

- Amca ben yıllar evvel burada okudum. Hep az istedim, sen çook verdin.

Amca öğrenciyi hatırlamadı. O her öğrenciye öyle yapardı.

- "Hatırlamadım oğlum, yıllar oldu." dedi.

Öğrenci:

- "Burada oturuyorsun galiba, ev senin mi amca dedi?"

Amca,

- "Yok, oğlum kiradayız, hanımla ben idare ediyoruz." dedi.

Öğrenci:

- Peki dedi. Gitti ev sahibini buldu.

Evi satın alıp amcaya verdi. Üstüne hatırı sayılır bir paket para da bıraktı.

Amca,

- Aman oğlum ne yaptın? Ne gerek vardı? dedi.

Öğrenci;

- Amca, senin az kurun olmasaydı ben aç yatar, aç kalkardım. İhtimalle okulu bile bitiremezdim.

Şimdi öyle zenginim ki!

İnan benim sana verdiğim, senin bana verdiğinden daha değersiz. Sen hakkını helal et o bana yeter.

Sarıldılar, ağladılar. Ah insanlık.

İşte iyi yürekliliğin ve cömertliğin sonucu az kuruya bir ev ikram eder.

İyi yürekli ve cömert insanlara selam olsun...