bu virane ve direnen kentin

bir meçhul kuçesinde

sığ akarsuların mavisinden

çalma meçhul gözleriyle

zamanın ve zulmün karasına

çiçekli barikatların kokusu

kırık, inci dişli

esmer çocukların

gülüşüyle direnen

o meçhul kadınla

ve bir yeryüzü sofrasında

direnen mazlumlarla

bir lokma ekmeğin paylaşımı

ve gözlerin birlikte gülüşünün

umuduna düş’üyorum

şimdi bin yılların tanığı

yanık taşların isinde

tarihin karanlık yüzünü

aklaştıracağım diyerek

yola koyulan kızıl saçları

kuzeyin asice rüzgarıyla

taralı, kadına tutunuyorum

ve şimdi kuşatma altında

bir bebeğin çığlığında

yeni bir kavga başlıyor

adı ne olursa olsun

bir direnç gülü olacağının

kaderine ve sahiciliğine

merhaba ve elveda diyorum

ve gözlerin asil direnişi

zorba karanlığın örtüsünü

yavaş yavaş kaldırıyor

şafak hala çok uzak

şimdi sarsıcı karanlıkta

pusuda paletli makinalar

ve öteki kentin umursamazlığı

yeri ve zamanı

meçhul kadının gözlerinde

bu kentle konuşmak

sitem etmek

gözyaşında şiir olmak

belki kavga etmek

belki de özür dilemek istiyorum

ve surlarda şafak buluşması

titreyerek ve düş’erek

gözlerindeyim surların şahitliğinde

onca yüküyle fark ediliyor

ve meçhul gözleriyle haklanıyorum

suskunum çünkü bilemiyor

yüklerden kurtulmak isteyişimi

hep farklı olmak gibi bir şeye

bulaşmakla alakalı oluşumu

onunla kaderdaş, duygudaş

ve fikirdaş olma isteğimi

tensel bir arayışta olamayışımı

gerçeğin sınırlarını zorlayıcılığımı

çemberden çıkmak isteyişimi

daha güzelini ararken

en zorbasıyla karşılaşabileceğimi

bize normal olanın

zorba düzen için yasadışılığını

yasaları yapanların

başına çalmak için

geceli gündüzlü onca çabayı

ama alacakaranlıkta

o yasalarla pusulu infazımızı

bu kentin asil direnişi

ama öteki kentin pusulu bekleyişini

ve aslında gözlerine

çıldırasıya inanıyor oluşumu