Muazzam kazanımlarla dolu bir okuma ameliyesi insanı bambaşka dünyaları keşfetmesiyle entelektüel birikiminin zenginleşmesine katkı sağlıyor kısacası. Bu kez beni etkileyen bir cümle oldu. Ölü Ozanlar Derneği kitabı,sf.64’teki;

“Hakikat, ayaklarınızı sürekli açıkta bırakan bir yorgan gibidir.” İfadesi bir anlığına tefekküre dalmama sebep oldu. Hatta bu dalgınlıktan henüz sıyrılmışken mesai arkadaşıma soru olarak yönelttim. “Sizce bu cümle size neler çağrıştırıyor?“ diye. Birdenbire böyle bir cümle ile sınanmak arkadaşımı da düşündürmeye yetti. Ben tefekkür yoluma devam ettim. Bakalım bu defaki durak neresi olacaktı? Esasen düşüneceğiniz bir konu bulmuşsanız ve zihninizde art arda fikirler temayüz etmeye başlamışsa buna ket vurmayın. Serbest bırakın, akışa uyun ve düşünebilmenin lezzetine varın derim size de naçizane. Fikrimin ince güllerini dermeye başladım ben de…

Şöyle düşünelim: İnsan, her günün sonunda güzel bir uykuyla dinleneceğini hayal ederek ve isteyerek yatağına girer. Esasen uyku bir ihtiyaç olmanın yanında en büyük keyiflerden biridir. Kimilerinin de zayıflığı… Neyse, dinlenecek, güç toplayacak ve ertesi günün hayat telaşesine hazır olacaktır. Gel gör ki eğer yorganı kısa ise… Büyük beklenti ve umutla yatağına dinlenmek üzere giren insan büyük hayal kırıklığına uğrar. Zira yorganı vücudunu sımsıcak sarmıyorsa, ayaklarını açıkta bırakıp buz kesiyorsa asla uykuya dalamaz. Dalsa bile uykusu sık sık kesintiye uğrar. (Eminim birçok kişi ayakları üşüyorken uykuya dalmakta zorluk çeker. Tecrübeyle sabit.) Bu da dinlenememiş bir şekilde geceyi bitirmesine agresif, huzursuz, neşesiz ve güçsüz bir şekilde diğer güne başlamasına sebep olur. Yorganın(!) azizliğine uğrayan insan mutsuz ve agresif bir moralle gününü geçirirken bir sonraki uykusunu daha sıcak ve huzurlu geçirmeyi hayal etmekten geri durmaz. İnsan bu durmadan ister, beklentileri bitmez.

Sonra…Düşünce alemim genişledikçe hatırlamaya başladığım ayetler oldu. Özellikle yeni bitirdiğim Kur’an-ı Kerim Mealinde hatırladığım bir ayet ile tefekkür edince… bambaşka açılımların adeta istilasına uğradım. Rabbimiz Sad suresi 55,56. Ayetlerinde öyle bir ifade kullanıyor ki işin vahametini fark edince büsbütün buz kesiyor insan! Suphanallah!

Sad Suresi 55-56. Ayetleri: “İşte böyle! Şüphesiz azgınlar için elbette kötü bir dönüş yeri, cehennem vardır. Onlar oraya girerler. Orası ne kötü bir yataktır!”

Diyanet meali dışında diğer meallerin birçoğunda da “o ne kötü bir döşektir, ne kötü bir yerleşim yeridir, ne kötü bir beşiktir, ne kötü bir kalma yeridir, ne müthiş bir ikametgah, ne kötü bir durak, ne kötü bir konaktır” gibi ifadelerle tercüme edilmiştir.

İnsanın derin bir hakikatle karşılaşması bazen soğuk duş etkisi yaratır. Bazen, anlamın hissettirdiği hakikat, tir tir titretir, soğukta olmasa bile… Kaldı ki insanın arzusu en çok, zor bir günün ve mücadelenin ardından aradığı huzurla, mutlulukla rahatlayacağı döşeğine uzanıp yatağında kesintisiz bir uyku çekmektir. Ancak hakikat karşına dikilince işin o kadar da basit olmadığı görülüyor. Peki bu hakikat ne ola ki? Düşünme ameliyemize devam etme cesareti gösterelim. Ümit ediyorum ki sonu hayra çıkar…

Dünya hayatı geçici. Bunu her vesile ile görüyor, hissediyor ve yaşıyoruz. Buna rağmen çok çabuk unutuyor ve dünyaya kazık çakmışız gibi ebedi yaşayacağımızı vehmettiğimiz anlar, bilinçli ve uyanık anlarımızdan maalesef daha fazla oluyor. İnsan, nisyanla malul olduğu için unutuyor. Ona bir hatırlatıcı gelmesi lazım. Bu hatırlatıcı da Halık’ımızın ayetleri. Rabbimiz bizi uyarıyor defaatle. Mesajının dikkate alınmasını, anlaşılmasını ve uygulanmasını istiyor.

Zira en asgari bir inanca sahip insan bile ölünce dünya gailesinden ve mücadelesinden kurtulup rahatlayacağına inanıyor veya düşünüyor. Hatta İslam inancına değil de başka bir inançta olanlar dahi böyle olmasını diliyor.

Amma velakin Rabbimiz hakikatin öteki yüzünü bizlere gösteriyor. Dünya hayatı boyunca Rabbinin ilahi uyarısını duymamış veya duymak istememiş, duysa bile arkasını dönüp gitmiş her inkârcının acı sonunu hatırlatıyor. İşte böyle! Şüphesiz azgınlar için elbette kötü bir dönüş yeri, cehennem vardır. Onlar oraya girerler. Orası ne kötü bir yataktır!”

Dünyayı ölümle terk ettikten sonra bazı insanlar için rahatlık veya ebedi uykunun olmadığını açık ve bariz hatırlatan bir uyarıdır bu. Aciz bir insanın eserinde hakikatin bir yüzüne tanık olmuşken öteki veçhesinde ise Alemlerin rabbinin uyarısıyla karşılaşmış olduğumu idrak ediyorum böylece. Elbette her insan, düşünmeye başladığı zaman fikriyatının uçsuz bucaksız alemlere doğru yol aldığını da fark edecektir. Çünkü insan bu donanıma sahiptir. Bu yüzden dostlar, dünyada iken bile rahatlığı dinlenmeyi ve rahat bir uyku uyumayı istediğimiz ve özlediğimizin farkında isek, ebedi hayatımıza ölümden sonra kavuşacak oluşumuzu ve orada da rahat bir döşek ve yatak isteyeceğimizi, buna ihtiyaç duyacağımızı unutmamamız gerekmektedir. “O ne kötü döşektir!” İhtarına muhatap olmadan, Altından ırmaklar akan atlas döşeklerle döşenmiş Cennet varken, kötü yatak olan cehenneme niçin yaslanalım? Bundan kurtuluşun yolu da Rabbimizin ilahi Kelamına ve emirlerine uygun bir hayat yaşamaya çalışmaktan geçiyor ki sonrasında rahata erebilelim. Hakikate talip olanlar mutlaka hakikate ulaşacaklardır.