Yangın felaketinin bile siyasi ranta alet edildiği bir ülke düşünün…

“Asrın felaketinde de öyle değil miydi?” diyeceksiniz biliyorum.

Varsa suçluyu aramak, deşifre etmek hakkımız amenna.

Ama bunu yaparken acıdan kendine siyasi pay çıkarmak hadsizlikten başka bir şey değil.

Son yangın felaketinde de aynı durumu yaşıyoruz.

Bir kişi çıkıp birebir ben gördüm şundan kaynaklandı diyor, ilgili kurum suç duyurusunda bulunuyor.

En azından yetkili, sözü paran eden diyebileceğimiz mesleki sivil toplum örgütü eksikleri bir bir sıralıyor.

Şurada şu, burada bu eksiklik vardı diyor.

Amenna…

Ama kuru kalabalığın içinde doğrularla yanlışlar bir birine karışıyor. Mikser hızıyla hem de.

Safi kör bir bakışla kör dövüşünde siyaset, toplum, vicdan, ahlak, yüzyıllardır oluşan bir toplumsal akıl…

Halk gerçeğinden, alan gerçekliğinden uzak ideolojik saplantılara kurban edilen bir halk, bir kaç nesil.

Muhalefet, iktidarı; iktidarda muhalefeti suçluyor kör dövüşünde.

“Bakın buradayım” deme ihtiyacından yangın yerinden fotoğraflar servis ediliyor.

Ülke siyasetinin düştüğü hal bu maalesef.

Ölen öldüğüyle kalıyor.

Uyuşturucuya, fuhuşa, kara paraya bulanmış bir arzı endamı kimse görmüyor, görmek istemiyor.

Yangın faciası ne ki; daha büyüğü evimizin içinde.

Toplumsal bozulma, yozlaşma toplumun her yerine sirayet etmiş maalesef.

Ülke siyasetinde ahlaki, vicdani çöküntüyü bile hissetmeden, yaşam yükünün ağırlığında ezilen bir toplum ve o toplumu yöneten akılla her gün yanıp kavrulan bir ülke var maalesef.

Küçük resim ile vakit harcarken, o akıl büyük resmin içinde yok ediyor bizi.

Bir nesil elden gitti, gidiyor; sonumuz yakındır. Allah hayr ede…