Yakın bir komşumun çocuğu Aysel.. Anne Kürd, Baba Kürd.. Evde tek kelime Kürdçe konuşulmuyor. Bundan iki yıl önce benim hatuna, "Keşke senin torunun olsaydım" demiş. Bizim hatun, "Neden? " diye sorunca, "Senin sayende Anadilimi öğrenirdim" diyince bizim hatun, "Hergün bizim eve gel sana öğretirim" diye muhabbet edince durum bana intikal etti.

Aysel'i aldım karşıma konuştuk. "Arkadaşlarım bana Kürd müsün? diye sorunca evet diyorum ama Kürdçe bilmiyorum dediğimde gülüyorlar" dediğinde çok üzülmüştüm. Sonra bazı Derneklerle iletişime geçtim düzenledikleri Kürdçe kurslarına yönlendirdim. Çok ciddi bir şekilde eğitime başlayıp iki üç dönem devam etti, tabii pratiği de bizim hatunla yapınca şimdi harika Kürdçe konuşuyor.

Bu arada yığınla Kürdçe kitap verip okumasını da sağladım. Kendinden emin olunca başlamış Kürdçe şiir yazmaya. İncelemem için bana getirdi şaşırdım. Şiirleri harikaydı. Yazdıkça yazıyor mübarek.

Şimdi de bu şiirlerini kitaplaştırmak istediğini benden rica ediyor. Bir kaç yayınevi ile görüştüm, maliyet çıkardılar. Olmadı. "Sen yazmaya devam et, bakarsın birgün o da olur" diye teselli ettim. Güldü, Kürdçe bana, "Mamoste, dermanê gurrîya heba, yên li serê xwe bida" (Kelin ilacı olsaydı kendi kafasına sürerdi) dediğinde birlikte katıla katıla güldük.

"Varsın kafan kel olsun, dilini kurtardın ya." dedim.

…

Bu da şiirim

Asla!

Kıskanç olmadım.

Ulaşamadığım, içimde uhde kalan çok şeyler olmuştur. Ancak, hiç bir dönem benim hayal edip ulaşamadıklarıma ulaşanlara hasetim olmadı.

Asla!

Çok büyük düşler kuramadım.

Mutluluğu hep küçük şeylerde aradım. Bir çiçeği evlat edindim kimi zaman, bazen de bir böceğe selam verdim. Çiçeğe konan kelebeklerin kanatlarındaki motiflere dakikalarca hayranlıkla bakıp mutlu olmaya çalıştım.

Asla!

Kötü niyetli insanları yanıma yaklaştırmadım.

Çok güzel yürekli dostlarım oldu. Onları en büyük zenginlik gördüm.Kitaplardan öğrenemeyeceğim şeyler öğrendim onlardan.

Asla!

Kafakol, Ahbap çavuş dostluklarım olmadı.

Zor günlerimde en yakın akrabalarım benden köşe bucak saklanırken, en büyük desteği hep dostlarımdan gördüm. Bu yüzden kan bağı değil, gönül bağına hep sarıldım.

Tüm dostlarımı selamlıyor, sevgiler sunuyorum. İyiki varsınız.