Mehmet Sebih Altun

Mehmet Sebih Altun

HÜZÜN MEVSİMİ

Hazin bir bahar iklimi, yeşiller sarımsı, Yıldızlar kayıp

Bir ay parçasına değiştim dünyayı, gökyüzü yanlız bugün

Nice ümitler besledim yarına dair, karşılıksız ve hüsran dolu

Az ötede falcıların umut tüccarlığı, hepsi yalan deyişlerim

Belki de hayatın ne kadar yalan olduğunu haykıracağım

Sonra bir sabır çekişi vardı yüreğimin, derinden bir nefesle

Sussuz çöllere ektim belkide çocukluk düşlerimi

Hüzünlü kelimeler teslim aldı Hazin hikayemin kahramanlarını

Sil silebilirsen duygularının içinden tek tek ihaneti

Şimdi baharlara emanet yeni yaşamın sessiz doğuşu

Kızgın nefretlere bıraktım gözyaşlarını, yok artık gözlerde

Ağlamaklı bekleyişler serptim duygusuz yarınlarıma

Gelmeyecek bir yaşama tutkuyla sarılmıştım oysa

Yine hüzün mevsimindeyim ömrümün bu günlerinde

Ne kadarda kahredici, saf düşüncelerimde ki enayice çırpınışlar

Çırpındıkça batırır, batırdıkça çırpınırdı aklımın ince sızıları

VE sonra sessizce bir yanlızlık çöker ruhumun derinliklerine

Kalırım benle ve yine sadece benle...

Önceki ve Sonraki Yazılar
YAZIYA YORUM KAT
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.
Mehmet Sebih Altun Arşivi