“Sen Aydınlatırsın Geceyi” (*) filmi sadece film olarak izlemenin ötesinde birçok anlam taşıyor izleyici için.

En belirgini meteforların (mecaz anlamların) gerçek anlamlarında kullanılması. Başa taş yağması, kan ağlanması ya da mutluluktan uçulması gibi.

Benim ilgimi çeken filmdeki anektodlardan biri sanat/sanatçı eleştrisi.

Filmin ana karekteri Cemal (Ali Atay) ile ikinci el kitaplar satan Defne (Damla Sönmez arasında) geçen müzik konuşması enteresan.

Acılarla dolu yaşamını sığdırdığı kısa konuşmasının sonunda; Emrah’ın “Küçük” olduğu yıllara ait bir şarkı olan “Acıların Çocuğuyum”un sözlerini dikte eder Defne: “Yıllar yılı dert yolunda ne ilk ne de sonuncuyum. Kahrediyor hayat beni, ben acılar çocuğuyum”.

Eleştiri buradan başlar.

Kısa bir sessizlik sonunda Cemal, “Sevmiyorum ben Orhan Gencebay’ı” der.

Defne, ne alaka der gibi bakar; “İyi de Orhan Gencebay değil ki bu” der.

Cemal, “Biliyorum da ben sevmiyorum Orhan Gencebay’ı” der.

Defne güler, Cemal devam eder:

“Çok hesaplı yaşıyor be. Hesaplı derken, tamam memlekette en iyi bağlamayı belki o çalıyor ama bazen bir şarkının tam giriş kısmında dört ayrı makam şeklinde birbirine iyi bağlıyor ama sonra gitarı niye sokuyon ki işin içine? Duyduğu gibi davranmıyor bence, samimi gelmiyor bana. Bak Ferdi öyle değil mesela; o bana öyle olduğu gibi daha içten geliyor. Hesapsız kitapsız, paldır, küldür. Bilmediği şeylere hiç bulaşmıyor. Belki üç tane şey biliyor ama o üç şeyi en iyi o biliyor. Orhan da hep biliyom deyi yırtıyor kendini; Ferdi ‘Ben de özledim’ diyor da daha da bi şey demiyor.

Ve Defne, (eşiyle dargın olan) Cemal’e şaşkın şaşkın bakar taş yağmadan önce; “Ya hacı sen ne yaptın ya; bunca güzel lafı bilyordun da bunları eşine niye demedin?” der.

“Dinlemedi ki beni, hem bunları o da biliyor zaten, bunları herkes biliyor. Hepimizin bildiği şeyler. Bizim derdimiz daha büyük. Öyle tanrıçayla manrıçayla geçecek gibi değil. Bize yeni bir şey lazım; daha önce kimsenin bilmediği…”

Sonra taş yağar başlara, kanatır, yıkar…

Cemal ile Defne kaçar kaçabildiği kadar!

(*) Senaryo ve Yönetmenliğini Onur Ünklü’nün yaptığı 2013 yapımı film, aynı yıl Altın Lale Ödülü kazandı.