Diyarbakır’da sürekli hareket halinde olan biri olarak son zamanlarda çok şahit olduğum bir şeyi paylaşmak istiyorum.

Kent çok kirli; her yerde çöp var.

Zamanlı zamansız bırakılan çöpler, toplanma şekilleri bir bütün olarak sorun olmaya devam ediyor.

Bunun en büyük sorumlusu en başta kent sakinleri.

Kirletiyoruz. İçtiğimiz sudan, yediğimiz bir çok şeye kadar atıklarını yerlere atıyoruz.

Bir aile çocuğuna aldığı herhangi bir şeyin çocuğu tarafından yere atılmasına sessiz kalıyorsa bunu kendisi de yapıyor demektir.

Sürekli ama sürekli bir şeyler yerlere atılıyor. Sigara izmaritleri, kutular, atık olarak aklınıza gelebilecek birçok şey etrafa savruluyor. Kent koca bir çöp kutusuna dönüyor adeta.

Böylesi bir kirliliği temizlemek, ortadan kaldırmak zor iş.

İkinci sorun da kent temizliğindeki yetersizlik.

Çalışanlar mı yetersiz ya da çalışma düzeninde mi bir sorun var çözemedim.

…

Sanırım Osman Baydemir dönemiydi; bir temizlik kampanyası başlatıldı.

Yanılıyor olabilirim, sanırım sloganda mealen “Temizlik kirletmemekle başlar” türünden bir şeydi.

Eskiden zaman zaman belediye başkanları, meclis üyelerinin de içinde olduğu bir çöp toplama etkinliği düzenlenirdi. Toplumda temizlik kültürünü geliştirmek adına ve öncelikle “kirletmemeye” vurgu yapan bir anlayış geliştirilmeye çalışılıyordu.

Bu kısmen tuttu da…

Ancak son yıllarda böylesi bir anlayış yok.

Neredeyse “siz kirletin biz temizleriz” türünden bir yaklaşım var.

Sosyal medyayı çok yaygın ve etkili kullanan belediyeler önce bunun üzerinden sonra da kendilerinin de katılacağı etkinliklerle neden bunu yapmazlar anlamış değilim.

Herkes başı öne eğik ilerliyor.

Bence hizmet, öncesinde o kültürü topluma aşılamakla başlar.

Kirletmeyi azaltmak demek, ondan kaynaklı maliyeti de aza indirmek demek.

Temiz kalmanın temel noktası kirletmemek…