CHP’nin bölgeye artan ilgisinin genel anlamda seçmende bulduğu söylenen karşılık anket şirketlerinin araştırmalarına pek yansımıyor.

Geçen günkü yazımda bunu üstün körü dile getirmiş ve sebebini de Kürt sorunundaki belirsiz tavrı ve lider protibi olarak açıklamıştım. Buraya “Parti içerisindeki milliyetçi damarın tavrını da” ekleyip devam edelim

…

Kürdistan Bölgesi ziyareti, Doğu Masası ve Diyarbakır ziyareti, ardından 225 belediye başkanının katılımıyla Van’da “Belediye Başkanları Çalıştayı”na rağmen oyların yerinde sayıyor olmasındaki araştırma şirketlerin açıklamalarındaki ortak göstergeler, Ak Parti’nin geriye gittiğini gösterirken, CHP’nin neredeyse yerinde saydığını, İYİ Parti’nin MHP misyonunu egale ederek aradan sıyrılacağı yönünde.

Burada akıllara takılan CHP’nin durumu. CHP neden yerinde sayıyor?

Kanımca bunun en büyük sebep CHP’nin Kürt meselesindeki yaklaşımı.

Örneğin Kılıçdaroğlu ve CHP Kürt sorunu var, çözeceğiz derken, devamında gelecek cümlelere vatandaş heyecanla kulağını veriyor da devamını bekliyor. Ardından gelenler sanki baskın bir soruya karşı mırıldanmanın ötesine geçmiyor.

CHP, her seferinde kayyıma karşı olduğunu söylerken, 2016’da HDP’li vekillerin dokunulmazlıklarının kaldırılması ile başlayan ve ağır siyasal sonuçlara yol açan süreci başlatmadaki rolü hala hafızalarda.

Hatırlarsınız kimse Ak Parti ve MHP’yi değil, CHP’nin bu anlaşılmaz tavrını tartıştı o dönem.

CHP’nin tıkanıp kaldığı yer tıpkı Türkiye siyasetinde olduğu gibi milliyetçi damar da Kılıçdaroğlu’na rağmen kelimeleri boğaza tıkıyor ve kimi zaman parti karnından konuşmak zorunda kalıyor.

Bunu Türkiye siyaseti çok kez yaşadı

Süleyman Demirel 1991’de Diyarbakır’a gelerek, ‘Kürt realitesini tanıyorum’ dedikten sonra, dönemin Cumhurbaşkanı Turgut Özal’ın ölümü ile ilişkilendirilen süreç akıllarda.  Çiller’in Bask modelinden bahsetmesi, Mesut Yılmaz ‘Avrupa Birliği’nin yolu Diyarbakır’dan geçer’ çıkışı ve hatta Mehmet Ağar’ın ‘dağdakiler gelip düz ovada siyaset yapsın’ deyişi arsonrası siyasetteki “U” dönüşlerinin sebebi o milliyetçi damar.

Son olarak Erdoğan’ın 2015’te Diyarbakır’da ‘Bu sorun benim sorunum ve hukuk ile çözeceğim’ deyip ardından gelinenler yakın geçmiş tecrübelerin tekerrürü ve bu tecrübelerden hareketle  insanlar artık ince eleyip sık dokuyor ve, “Kuru söylem yetmiyor, kardeşlik, ümmetçilikle bu iş olmadı, olmuyor. Mecliste mi olacak, anayasayla mı çözülecek, her neyle çözülecekse çözün, biz hazırız” diyor.