koynumda yıldız büyütmenin tadındaydı

ağustos böceğinin sesi

şehrin ışıklarına boğulmuş gökyüzüne inat

bir yıldızın gölgesi düşüyor ansızın

sonra iğde kokuyor gece, bir de akasya

…

sesler sızıyor geceye, karışık

korkuya kesmiş insan kırıntıları

peşimde postalın ayak izleri

genzimde yanık et kokusu

…

bir yolun yarısında dönesim tutmuş

içinden çıkılmaz bir hesabın sağlaması belki de

ne kadar umut varsa

bir ağacın altına bırakıp gidesindeyim

…

umutsuzluğa sıkışmış mekanlarda

anlamlandırılamayan zaman

bir an vurdumduymazlığa sığınıp

laciverte bulanmış gecede

…

kokunun sindiği sokaklara

bulutsuz, hesapsız sapasım var

ikirciliğindeyim telaşın

kafamda anlamsız sorular

…

tümseği görünce yavaşlıyor kamyon

refüjlerde çiçeğe, eksoza sıkışmış hayat

belki duracak , geçeceksin belki de

dumanın sindiği çiçek kokusu kalacak aklında…

…

en iyisi uyumak

loş salonda geçmişin sindiği kanepede

uyur uyanık

zengin bir sessizlik var aklımda

düşlerim kurşun grisi