Bana ait olana hep birileri sahip çıktı

Ben bütün emeğimle yapayalnız kaldım

Mevsim sonbahar ve yapraklarım dökülüyor

Şiirlerim darmadağınık saçlarımdan tel tel dökülür

…

Kelimeler yerlerde rengarenk mevsim aynı mevsim

Bende değişim zamanı mı dedim ama insanlık bırakmadı

Kuytuda kalmıştı bir kelime ve onu da dar günler için ayıkladım

Bağlılıkta ısrar ettim

…

Oda evini barkını toplayıp bir soysuzun peşinden gitti

Ben yanmışlığımla kaldım

Ben harap olmuşluğumla kaldım

Bu kadar nankörlük ne çabuk gelişti

…

Bu kadar had bilmezlik ne ara tanrıya kafa tutar oldu

Hangi ara bu kadar ihanete uğradım

Kendinden eminlerin bir araya geldiği ihanetin bu kadarına

pes dedirtecek hangi günahı şiirlerime işledim

…

Bende günah olmaz

Şairin günahı olsa cezası kendi keser bedenine

Bizde ihanette olmaz

Şair ve şiiri göz önünde çünkü

…

Göz önünde günah işlenmez

Kuytuluk ve puslu havayı sever günah ve ihanet

O kurt ve çakalların işi

Şair yürekli olmayı sever şiiri de öyle.