Vekil adayı olmayan kalmadı sanırım. Sayfamdaki yıldızlar tek tek kayıyor. Cafcaflı posterler dönüyor akışta. Şık kostümlerle rötüşlenmiş afişler, canti pozlar… Hatıra olarak saklanacak çoğu naftalin kokan sandıklarda.

Bizim coğrafyada daha politize olmuş bir halk bulamazsınız. Katılımın en fazla olacağı seçime giriyoruz. Chp rekora gidiyormuş. Akp’deki kuyruklar önceki yıllara kıyasla azalmış. İyi parti, beş benzemezle rest çeken Meral krizini atlatamamış henüz. Deva, mutedil dalgalara el sallıyor sabırla. Mhp, bildiğimiz illegal. Serok Ahmet, gar katliamını, Suruç sayfasını, “yer yerinden oynamasın” diye açmıyor.

Hdp, Türkan Elçi’yle bozmuş.

Müebbet üvertürler var bir de, Timurlenk gibi patlak tekerle racon kesen. Öbürleri mühim değil.

Nasıl dolmuş ki insanlar, depremden yükselen çığlıklara taş kesilmişler.

***

Corona günlerine tamtakır hazineyle yakalandın. Dünya para basıyordu sen de bastın. Paran henüz konvertıbıl vasfını yitirmemişti. Kur farkı olsa da TL’yi Avrupa’da çenç edebiliyorduk.

Dünya normale döndü, sen Kayseri’li tüccar kafasıyla para basmaya devam ettin.

Enflasyonu dizginleyemediğin için marketlere savaş açtın. Tüik’i hadım ettin. 200 liran 20 lira oldu. Paran Uganda da bile geçmiyor artık.

Deprem oldu kasanda beş kuruş yoktu. Allahın dediği olur dedin, helallik istedin. Darphanen üç vardiye çalışıyordu. Alacaklıya fırın kokan banknotlar saçtın. Ekmek 5 lira, simit 8 lira oldu. Suçlu her zaman başkasıydı. Bim’in zavallı ceosunu hedef gösterdin. Mafia babalarının pençesine attın.

İstanbul depremi kapıya dayanmış, hazinende delikli para yok. Kaderde olur böyle şeyler değil mi? Allahın dediği olur.

O borç verdiğin İMF’nin kapısını çal bakalım açan olacak mı? Kaç konsolosluk iş görüyor ülkende haberin var mı?

Olsun darphanemiz var ya, her sorunu çözeriz evvelallah. Allah yar ve yardımcımız olsun.

İki milyona tuvalete gidiyorduk. Bundan sonra hayatımıza otoyol ve köprü kemirerek devam ederiz. Sağol ya. Allah seni bu milletin başından eksik etmesin!

***

Bir de şiir olsun; Cahit Sıtkı Tarancı’dan, buyrun…

Öldük, ölümden bir şeyler umarak.

Bir büyük boşlukta bozuldu büyü.

Nasıl hatırlamazsın o türküyü,

Gök parçası, dal demeti, kuş tüyü,

Alıştığımız bir şeydi yaşamak.

Şimdi o dünyadan hiç bir haber yok;

Yok bizi arayan, soran kimsemiz.

Öylesine karanlık ki gecemiz

Ha olmuş, ha olmamış penceremiz;

Akar suda aksimizden eser yok