Bazı dönemler ve zamanlar vardır ki kimseden çıt çıkmaz ve denir ki zaman ve dönemin üzerine ölü toprak serpiştirilmiş.

Bazen yığınlar bir arada bulunur ama hiç kimseden hareket olmayınca ortalık süt liman kesilir ve yönlendiricinin vasfı ne olur ise olsun her kesi ve yığını peşinden sürükler.

Ne havada uçan bir kuş ne de bir yel essin ki ağacın yaprağı kımıldasın, her kes bitkin gibi, her kes halden anlamaz gibi

Dünya yansa umurunda olmaz, yanı başında insan cesetleri olsa dönüp neden niye nasılı sormaz ama kim ses çıkarsa Abdurrahman çelebi odur misali yaşam akıp gider.

Çobanlar iyi bilir, koyun sürüsünün önüne bir eşeği koyarlar, eşek nereye çoban ve bütün sürü oraya,

Sürü kaç yüz taneden müteşekkil olur ise olsun fark etmez hepsi eşeğin peşinden gider, eşek nereye bütün sürü itirazsız oraya, dur denince duran yürü denince yürüyen bir yaşam.

Mazaallah eşek uçurumdan aşağı atlasa bütün sürü de peşinden cümbürlop aşağı gide ve bunu için derler çoban sürüsü diye bir psikolojiden söz eder oda bu dönemler için anlatılmış tıpatıp psikoloji.

Konu insan ve insanlık olunca insanların beraber olanı makbul görülür, insanlar birlikte yaşamı teşkil edince ve birliktelik vazgeçilmez bir öğe olunca; atalarımız demiştir ki “bir elin nesi var iki elin sesi var” diye

8Bu deyimler durup dururken söylenmiş veya ha denince yaratılmış deyimler değildir. Uzun yıllar gözlem ve belki bin yıllar devinim ve miras yoluyla aktarım eseridir, bir çok deyim ve ata sözü tarihini yazım öncesine götürür ki yazım olmadan bu tarz zımni yasaların günümüz aktarılması daha da anlam ve kıymet kazanır.

İşte insan toplulukları ve insanlığın beraber yaşayarak günümüze bütün birikimleriyle evrilerek aktığı bu deyim veya atasözü kesin bir yargı ile ortada,

Ancak son dönem modacıları tarafından kabul gören bireyselciliğin ön plana çıkarılması bir fenomen gibi dursa da; sıkıştıklarında bir araya gelinilmesi gerekliliği vurgulanır, çünkü birlikten güç doğar lafı zayıf zamanların sorun çözme becerisi için biçilmiş ğaftandır.

İnsanlar dilerseniz ilkel dönemden günümüze “modern dönem kabul edilen bu dönem,” ister taş devrinden günümüze; yaratılış ve ya evrim mantığında

Her iki anlayışta insanlığın vazgeçilmezi, olmazsa olmazı bir arada oluşları ana eksen olmuştur, birbirlerini vahşi doğaya karşı korumuş, bir birlerini doğal afetlerde korumuştur, birbirlerini savaşlardan korumuştur, birbirlerini hastalıkta koruyup ziyaret, destek çıkmıştır.

Her hangi bir sorun karşısında veya her hangi bir coşku yaşamayı birlikte yapmışlar ve hiç kimse coşkuyu tek kendine saklamamıştır, üzüntüyü de yalnız yaşamamıştır.

Her hangi bir iş çıktığında imece kurmuşlar birlikte çalışmışlar ve en ağır işin üstesinden gelmişlerdir. Devam Edecek