Mevsim ilkbahar ve bir kaç Diyarbakırlı arkadaşla İstanbulun sıkıcı, güneş görmeyen sokaklarından kendimizi şehir dışına attık.. çimlerin üzerinde oturup sohbet ederken, yanımıza son derece lüks bir limuzin yaklaştı. Şaşkın bir şekilde araca bakarken yanımızda durdu. İçinden iki gözü iki çeşme ağlayan, oldukça şık bir bayan yanında aynı şıklıkta bir adam indi.
--Afedersiniz buralarda bir köpek mezarlığı varmış biliyor musunuz? diye sordular. Arkadaşlardan biri bildiğini söyleyince, kadın ağlayarak:
--Köpeğim öldü, mezar kazabilirseniz sizi memnun ederim.. dedi. Arkadaşlarla beraber çok yakınımızda bulunan mezarlığa doğru yürüdük. Mezar kazılırken kadın resmen baygınlık geçiriyordu. Kocası düşmemesi için sıkıca onu tutuyordu.. köpek mezara gömülürken kadın, "Bırakma beni Coniiiiii!!" diye feryat etmeye başladı. Arkadaşlar bir yandan köpeği mezara koyarken de kendi aralarında da Kürdçe konuşuyorlardı.
Gömme işi bitince kadın takatsiz bir halde cebinden her arkadaşa yüzer lira verip bir yandan da, "Siz değişik bir dil konuşuyorsunuz, Suriyeli misiniz?" diye sorunca ben, "Hayır Kürdüz !" dedim. Kadın yüzünü ekşiterek:
--Iıııgghhh ! hiç sevmem..! sizde insanlık hiç yok, hep öldürmeyi bilirsiniz..! dedi.
"Acılı" olduğu için tartışmaya girmedik.. tam bu sırada adamın telefonu çaldı, adam bir müddet konuştuktan sonra karısının yanına döndü.. Karısı, kimden telefon geldiğini sordu, adam Huzurevinden annesinin arayıp sitem ettiğini, bir aydır görmeye gelmedigimizi söyledi, ben de, köpeğimizin öldüğünü morallerimizin bozuk olması nedeniyle gelemediğimizi söyledim.." dedi.
Kadın tam gidecekken, "Hanımefendi bir dakika.." diyerek durdurdum.. dönüp kızarmış gözlerle bana bakınca..
--Az önce Kürdleri sevmediğinizi, adam öldürmekten başka birşey bilmediğimizi söyledin, bakın kayın valideniz huzurevi köşelerinde sürünürken köpeğiniz için kıyametleri koparıyorsunuz.. kayın validenizin köpek kadar değeri yok gözünüzde.. oysa Kürdlerin yaşadıkları yerlere gidin Huzurevi bulamazsınız, şimdi söyleyin insan kim? insana değer veren kim?
Kadın, dili tutulmuş bir halde donup kaldı, kocası ise sadece gözlerime hüzünlü bir şekilde bakarak başını sallayıp söylediklerimi onaylayan bir yüz ifadesi ile arabasına binerek uzaklaştı..