Benim açımdan 2018’i anlatabilecek en iyi deyişlerden biri Riccardo Monzati’ye ait: "Sen bedenin değilsin, bedenin mümkün kıldığı deneyimlersin"

Her seferinde aynı hayal kırkılıkları, acı tecrübeleri yaşayacağımızı bilerek; her yıl sonunda yeni bir yılı karşılarken, geride kalan acı deneyimlerimizi bir daha yaşamamak dileğiyle iyi temennilerin olduğu beklentilerimizle dillendiririz.

Öyle olmaz, Perşembe’nin gelişi nasıl Çarşamba’dan belliyse yeni bir yılın iyi şeylere olduğundan fazla kötü şeylere de gebe olduğunu biliriz oysa…

Şimdi 2018’de yaşadıklarımızı yazmaya kalksak, buraya sığmaz herhalde. Yüreğimize acılar salan günler hiç eksilmiyor. Sevinçleri gölgede bırakan acılar o kadar çok ki. Ölüm, açlık sefaletin kol gezdiği Yemen’in bir Cemal Kaşıkçı’ya denk düşmediği sahte duyarlılık geliyor aklıma.

Güç gösterilerinin yapıldığı vekalet savaşında Suriye’de milyonları göçe zorlayan kanlı bir iç savaşın iz düşümü 2019’da unutulacak mı acaba, yoksa bu kez masa başında mı devam edecek savaş?

Bilemiyoruz…

Amerikan emperyalizmi ve destekçilerinin dünyaya saldığı acılar bitecek mi?

Yasaklara hapsedilen düşünceler, yok sayılan insanlık ayağa kalkacak mı?

Kadına şiddet, hayvana şiddet, doğayı tahribat, kendi ellerimizle bitirdiğimiz geleceğimizi 2019’da kurtarabilecek miyiz?

Silah satışlarıyla ceplerini dolduran canavarlar doyacak mı paraya?

“Hiçbir olmaz hâlbuki geçer süngüler namluya” demiş ya Ahmet Arif. Kaldığı yerden devam edecek insanlık.

Afganistan’da, Yemen’de, Suriye’de, namlular yine insana dönecek.

Ha bir de adettendir deyip, yeni zamlar yapılacak, hayat pahalanmaya devam edecek. Asgari ücret, yaşam koşullarının gerisinde kalmaya devam edecek. Her ay açıklanan açlık sınırlarıyla bunu teyit edeceğiz. Yüzde 50’lere varan doğal gaz ve elektrik zamlarının yüzde 10 indirilmesine sevineceğiz belki de.

Acı deneyimlerimiz devam edecek. Anneler, babalar, kardeşler, arkadaşlar eceli gelmeden ölmeye devam edecek.

Belki de teknoloji baş döndüren bir hızla gelişmeye devam edecek. Bir baktınız İstanbul’a ışınlanarak gidebilme imkanı bulacağız.

Ancak kansere karşı bir ilaç geliştirilmeyecek. Geliştirilse bile bundan zenginler faydalanacak.

Yazdıkça uzar; o yüzden kısa keselim.

“Bize yeni bir yıl değil, yeni bir insanlık gerekiyor” temennisiyle yeni bir yıla merhaba demek en mantıklısı bence…

Yine de mutlu ve iyi yıllar olsun…