Bir yer düşünün PH değeri yüksek ve tertemiz bir su kaynağına sahip.

Ve bu su kaynağının olduğu köy o su kaynağından yeterince faydalanamıyor.

1970’li yıllarda Bakanlar Kurulu Kararı ile su havzası ilan edilen Gözeli Havzasından bahsediyorum.

Bu su kaynağı, firmalar aracılığıyla tüm Türkiye’ye su satışı yapıyor; köylüler ise, 15-20 bin TL vererek sondajlarla açtıkları su kuyularıyla ihtiyaçlarını karşılamaya çalışıyor.

Yetmiyor; bulaşıklarını araçlarla şehir merkezine getirmek zorunda kalıyor. Temel ihtiyaçlarını karşılayamayan köy sakinleri, yıllardır şebeke suyu çekilmesi için uğraştıklarını söyleyerek DİSKİ’nin çözüm bulmasını bekliyor.

Diyarbakır’a yaklaşık 10 kilometre uzaklıkta olan Serap Gözeli Köyü sakinlerinin sesini kamuoyuna duyuran CHP Diyarbakır İl Başkanı Gönül Özel oldu.

Biz de konuyu daha iyi anlamak adına köye gittik arkadaşlarımızla.

Sorun ne?

Diyarbakır Su ve Kanalizasyon İdaresi (DİSKİ) su havzası ilan edilen bölgede mevzuat gereği çalışma yapamadıklarını söylüyor.

DİSKİ, havzanın çevresini sağlama almak için metrelerce duvar örüp, dikenli tellerle çevreleyerek, insanlardan ve hayvanlardan tecrit etmiş.

Yaklaşık olarak 30 yıllık bir mesele ve Bakanlar Kurulu kararıyla su havzası olarak ilan edilmesinden kaynaklı bölgede herhangi bir çalışma yapılaması da yasaklanmış.

İmara uygun olmayan ve imar barışından faydalanmayan ruhsatsız yerlerden dolayı “Köy” kaçak olduğu ve imara uygun olmadığı için abonelik işlemelerinin resmiyete dökülmesinde sorun yaşanıyor.

Bu DİSKİ’nin tek başına çözeceği bir sorun değil elbet.

Köylüler de sorunlarını defalarca vekillere, belediyeye ve DİSKİ’ye resmi-gayri resmi yollarla anlattıklarını ve çözüm bulamadıklarını anlatıyorlar.

İlginç ve karışık bir durum.

Su satışı serbest ama imara yasak bir alanda yıllardır süren bir “su” mücadelesine hem de merkeze bağlı bir köyde rastlamak ilginç.

Sorun; Ankara’dan kenti izleyen çözüm üretemeyenler elbet.