Koca şehir bir salın üzerinde yüzüyor

Yarış halinde bütün bu varışlar

Kaçışlar metrolara, çarpık merdivenlere,

meridyenleri andıran akıl almaz gökdelenlerin

gövdesine çarpıyor

Adımlarımızın altı hep oyulmuş

Betonarme evler,

denizlerin delilik dediğimiz yere kadar çekilmiş

Çekilmez yüzler yükseliyor sokaklarda

martılar hep tepemde tepe taklak olmuş

Buraya gelişim bir ilke işaret

Tarım işçilerini andırıyor halim

Hayret verici,

çekişmesi yüksek cümleler dönüyor ağzımda

Nereye dönsem dikkatsizlik

Köşe başında yirmisini bulmamış hikayeler

Haksızlığa uğramış ve yarım bırakılmış

heykel harabeleri.

Önünde insandan akan bir kuyrukta

kukla gibi kuruluyorsun korkularının başına

Bağırmaların yutkunmalarının yüzü oluyor.

Saat sabahın yedisi,

uzaktan kuşları kurutan bir feribotun sesi

kaynıyor şehrin tepesine.

Martılar yumurtalığında taşıdığı mayınları

en merkeze bulunduğum yere indiriyor

ve kaybeden biz oluyoruz.