Gün karışık, gece dalgın, düşman pusuda…

Onurlu bir yalnızlık lazım gelir.

Sevene, sevilene, gidene kalana inat susmaktır kimi zaman hayat.

Ay doğar, güzel ağlar, dost söyler.

…

Şiir en güzel sığınak olur bazı zamanlar.

O zamanların birindeyim bugün Ahmet Arif’i paylaşarak konuşalım sizinle

AY KARANLIK

Maviye, Maviye çalar  gözlerin,

Yangın mavisine

Rüzgarda asi,

Körsem,

Senden gayrısına yoksam,

Bozuksam,

Can benim, düş benim,

Ellere nesi?

Hadi gel,

Ay karanlık...

İtten aç,

Yılandan çıplak,

Vurgun ve bela

Gelip durmuşsam kapına

Var mı ki doymazlığım?

İlle  de ille

Sevmelerim,

Sevmelerim gibisi?

Oturmuş yazıcılar

Fermanım yazar

N'olur gel,

Ay karanlık...

Dört yanım puşt zulası,

Dost yüzlü,

Dost gülücüklü

Cıgaramdan yanar.

Alnım öperler,

Suskun, hayın, çıyansı.

Dört yanım puşt zulası,

Dönerim dönerim çıkmaz.

En leylim  gecede ölesim tutmuş,

Etme gel,

Ay karanlık...