Bir seçim karmaşasıdır başladı; yoksulluğun sesini bastıran bir gürültü ile.

İnsanların kaygısı yerelde genelde seçilmiş insanlar belirlemek değil.

Varsa yoksa geçim kaygısı.

Havada uçuşan vaatler, boşlukta kaybolup gidiyor.

O eski seçim havası yok caddelerde, sokaklarda, evlerde…

Her taraf parti bayraklarıyla donanmış.

Öteyi göstermeyen bir belirsizlik içinde görüntü kirliliği.

Ben mi heyecansızım yoksa herkes mi öyle…

Kafamı kaldırıp baktığımda hadi sende diyen göremiyorum.

Gereksiz gürültü, görüntü kirliliğinden başka bir şey değil yaşananlar diyenler çoğunlukta sanki.

Ama bu sandık başına gitmemeye sebep değil diyenler de var.

Gitmek lazım, ‘oy’unu, iradesini korumak, sandığa yansıtmak lazım…

Hayat zaten hep seçim değil mi zaten.

Eşini, arkadaşını, işini seçmek, belirlemek bir yerde irade beyanı zaten.

Beğenmediğini bir kenara bırakıp yola devam ettiğimiz bir deneme-yanılma serüven.

Adına tecrübe deniliyor.

Dönüp baktığımızda keşke dediğimiz pişmanlıklar da, iyi yapmışım, seçmişim dediğimiz kararların toplamı bir döngü.

Seçmek irade beyanı olamayabiliyor bazen…

Ehven-ı şer (kötülerin içinde en iyisi) deyip yaptığımız bile bile ladeslerde yaşıyoruz.

Sonuçta şartların belirlediği bir irade beyanı olsa da seçim iradedir.

…

Ne bileyim; ne yaptık da ne gördük pişmanlığı da bırakabilir, iyiki de yapmışşım rahatlığı da…

28 gün kaldı; geri sayım başladı.

Hayırlı seçimler olsun…