Kent Şiiri

Ben seni bıraktığım yerde değilsin

Zirvedeyken dar gün dostunu unutmadın

Havaya derin izler bırakan cinsinden

Dışı hoş içi nankörlük kokan davranışları boşa çıkardın

Bir ahım varsa oda sensin

Gün burada başlamadı burada bitmez dedin

Her gün daha da gürleşerek çağlayanlara dönüşen halinle

Bedeli mukabil günahlarımı temizledin

Gözlerinle güldüğün haline vurgunum unutma

Ne fetbaza, ne de namerde pabuç bırakmadın ki

Hele senin her haline vurgunken

Benden seni bırakmamı nasıl beklersin

Ufka yerleşmiş alaca tenin beni örtmeye geldi

Derin ahlar eşliğinde kara taşların aydınlığa hareket eder

Daha fazla hissetmek için gözlerimde sevinç gözyaşların

Büyükler gibi değil çocuklardaki günahsızlık gibi gerçekten seviyorum seni

Yüreğim almış kalemi baştan çıkaran aşifteye dönüşmüş

Duvağı açılmamış gelin heyecanı var hareketlerinde

İfşa olmamış şiirin egzotiği gökyüzünde iklim

Uykulara hasret gözlerim seni daha fazla anlamaya çalışır

Ne dağlar durdurur ne de denizler teselli eder

Hasretinle edebi zarafetine ulaşma kervanında yolculuktayım

Kimsenin bilmediği her halinle seni içime sakladım

Ben sana nasıl vurgunsam sende asaletine vurgun şiire vurgunsun