Einstein’ın genel görelilik kuramı kanıtlandı: Uzayın büküldüğü ilk kez gözlemlendi

Albert Einstein’ın genel görelilik teorisi, yüz yılı aşkın bir süre sonra ilk kez kanıtlandı. Bilim insanları, ilk kez uzayın derinliklerinde bir kara deliğin arkasında ışık tespit etti.

YENİGÜN HABER - ABD’de Stanford Üniversitesi'ndeki bir gökbilimci ekibi, ünlü teorik fizikçi Albert Einstein'ın görelilik teorisini kanıtlayan ilk gözlemde bir kara deliğin arkasından gelen ışığı tespit etti.

Nature adlı bilimsel dergide yayımlanan çalışma, Dünya'dan yaklaşık 100 milyon ışık yılı uzaklıktaki bir kara deliği çevreleyen X-ışını "yankılarını" analiz etti. Bu durum, nesnenin yoğun yer çekiminin uzayı çarpıtması ve ışığı tekrar görüntüye döndürmesinin bir sonucu olarak meydana geldi.

Söz konusu "yankılar", bilim insanlarının kara deliğin iç yapısını haritalamak için kullandıkları diskten gelen X-ışını ışığının parlaması sonucunda oluştu.

Einstein'ın, kütleli nesnelerin yer çekimi olarak hissedilen uzay-zamanda bir bozulmaya neden olduğunu belirleyen görelilik teorisi, daha önce bu durumu tahmin etmişti.

"Çok büyük bir adım"

Araştırmanın ortak yazarlarından Roger Blandford, "Yüz yıl önce, astrofizikçiler manyetik alanın bir kara deliğe nasıl davranabileceği hakkında tartışmaya başladıklarında bunun bir gün kanıtlanabileceğine dair bir fikirleri yoktu. Bunu doğrudan gözlemleyebildiğimiz Einstein'ın genel görelilik teorisinin işe yaradığını görmek çok büyük bir adım” dedi.

Einsteın 1915'te teoriyi ortaya attı

Bununla birlikte, Stanford Üniversitesi astrofizikçisi Dan Wilkins, araştırmayı yürütürken bir dizi parlak X-ışın parlaması gözlemledi ve ardından teleskoplar beklenmedik bir şey kaydetti: X-ışınlarının daha küçük ve farklı "renklerde" olan ek parlamaları...

Einstein'ın 1915'te kaleme aldığı ünlü teorisi, kütleli nesnelerin uzay-zamanda yer çekimi olarak hissedilen bir bozulmaya neden olduğunu belirledi.

Karadelik uzayı ve ışığı büktü

Stanford'daki Kavli Parçacık Astrofiziği ve Kozmoloji Enstitüsü'nde araştırma bilimcisi olan Wilkins, "Bu kara deliğe giren hiç bir ışık dışarı çıkmaz, bu yüzden kara deliğin arkasındaki hiç bir şeyi görmemeliyiz. Bunu görebilmemizin nedeni, o kara deliğin uzayı bükmesi, ışığı bükmesi ve kendi etrafındaki manyetik alanları bükmesidir” diye konuştu.

Wilkins, Dünya'dan yaklaşık 100 milyon ışık yılı uzaklıkta, I Zwicky 1 (kısaca I Zw 1) adlı bir galaksinin merkezindeki bir kara deliği incelerken, bir dizi daha küçük parıltı fark etti.

O ve ekibi, flaşların merkezden yayılan aynı X-ışını fişekleri olduğunu, bunun yerine diskin arkasından yansıdığını belirledi.

Wilkins, “Birkaç yıldır bu yankıların bize nasıl göründüğüne dair teorik tahminler yapıyorum. Onları geliştirmekte olduğum teoride zaten görmüştüm, bu yüzden onları teleskop gözlemlerinde fark ettiğimde bağlantıyı anlayabildim” dedi.

Diğer taraftan, Wilkins ve meslektaşlarının orijinal araştırması kara deliklerin koronaları (astronomide kara deliklerin-dışlarındaki taç kısımlarına korona adı veriliyor) hakkında daha fazla şey öğrenmeye odaklanmıştı.

Bir koronanın ne olduğuyla ilgili önde gelen teori, gazın kara deliğe kaymasıyla başladığını ve daha sonra milyonlarca dereceye ısıtıldığını öne sürüyor. Böyle aşırı sıcaklıklarda elektronlar atomlardan ayrılarak manyetize bir plazma oluşturuyor.

Kara deliğin güçlü dönüşüne yakalanan manyetik alan, kara deliğin üzerinde o kadar yüksek kavisler çiziyor ve kendi etrafında o kadar çok dönüyor ki, sonunda tamamen bükülüyor.

Wilkins, "Bu manyetik alan bağlanıyor ve sonra kara deliğe yakınlaşıyor, etrafındaki her şeyi ısıtıyor ve bu yüksek enerjili elektronları üretiyor, bu da daha sonra X-ışınlarını üretmeye devam ediyor" dedi. (Haber Merkezi)