Ediyorsun

Denizin içinde gözyaşlarımı ayıklıyorum çorak topraklara tohum diye

Denizden yükselen bir dalga ve içindeki nice canlılara dönüşüyorum

Seherine an ve zaman içeriklerinin yetmediği beklentim dağlara çekildi

Dorulara sinen koku Nirvana misali İştar’ın acizliğine gülüyorum

Akacağım yerin sen yataklarından ilerlerken yıldız yağmuruna tutuluyorum

Yerleştirildiğim yatakların tümü senden oluşunca hangi vadi ve hangi deniz oluşunu kestiremiyorum

Benim şiire borçlandığım, benim şiirden beklentim iki katına çıkıyor

Daha fazla acizliğe düşmeden beni kurtarması ve kendini yenenlerin sofrasında yer edindirmesi

Emeğini gördüğümde ben kendime elek oluşturuyorum

Aydınlığın eleği dağların arınık suyundan daha berrak ve saf

Sanki bir daha tembihliyorsun ki kendini bil de daha ne kadar sır olabilir ki

Amacım sır kalmakta çare bulmak değil senin uyarana ahlaki cevap olmaktı

Fark edilen sen ceylan ve ben acemi avcı isem yollarında kaybolduğum yüreğinde

Kendine çekmek, finale damga vurmak için bütün küçük oyunları kazanmama müsaade ediyorsun

Görmek istediğin bütün davranışları kendi tarzınla yetiştirdiğin

İlginç daha ilgin hikâyelerin ufkuna umut diye ekmene diyeceğim ne olabilir ki yüreğim koşmaya devam.