Bana bir şey olursa kervanına Nihal Olçok da katıldı. Sedat Peker’le başlamıştı. Geçen ay Özgür Özel’le devam etti. Kılıçdaroğlu da vasiyetine üst başlık olarak ekledi.

İran’da protestolarda ölü sayısı 378 olmuş. Sokağa dökülmenin bedeli idam olsa da gösteriler devam ediyor.

Yarım asrı devirdim. Hayatım siyasetle haşır neşir geçti. Daha bugüne kadar “bana bir şey olursa” diyen siyasetçi ne gördüm ne de duydum.

İnce mühendislik!

Baştan aşağı bu algıyı yaratmayı başardılar.

Sosyal medyayı kriter alırsak, insanların verilen hapis ve adli para cezalarına rağmen paylaşım yapmaya devam ettiklerini görürüz.

Bir tahammül sınırı, bir eşik var.

Türkiye çok gerildi, sınıra dayandı.

Paylaşıma Mehmet Aslan yorumu: Sinan Ateş cinayeti hem Saray, hem de MHP açısından son derece kullanışlı oldu. Bu cinayet muhalif siyasi kimlikler için örtülü bir tehdit aynı zamanda. Şöyle denilebilir; "bu adam kim vurduya gidiyorsa, ben hayda hayda giderim"...

Bu işin bir boyutu. Diğer boyutu da iktidarın, özellikle de seçim öncesinde kendi adına tetik çekenler için gösterdiği açık koruma refleksi. Tetikçilerde bu öz güven duygusu oluşursa, seçim dönemimde kullanılmaları daha kolay olur.

…

Bütün gün partiye gelenlere laf yetiştiriyorum.

Konu: Bunlar gitmez. Ne yapar, eder kalırlar.

Bakın!

Nasıl gideceklerini değil, nasıl kalacaklarını sorgulayın!

Devlet geleneğinde seçim var.

Altmış ihtilali oldu,

Seçim oldu…

12 Mart oldu,

Seçim oldu…

Evren geldi seçim oldu. Üstelik o dönemde konsey tercihi olan Sunalp, Özal’a mağlup oldu.

Sincan’da tanklar yürüdü, Seçim oldu…

E-muhtıra oldu, Seçim oldu…

İstanbul seçimle kazanıldı.

Seçim olacak; Bir bunu bozamadılar.