Yolladığım bütün elçilerimi geri çekeyim, diplomasi dediğin elin kiri deyip bir el çırpmasıyla temizlenip ortadan kaybolayım

Ahengin hep uyumdan esinti, kişiler arası kopmaz bağ ve sevgililerin en ufak didişmesinde bile seni antlaşma manzumesi yapıp dalgalandırırdı

Öyle bir anda geldin ve öyle bir anda vücut yaptın kelimelerimin arasında sevgi nağmesi olmaktan öteye ne kelime kaldı nede söylenecek fevri bir mimik

Sen dosttun yıllarca beynindeki aydınlıkta yatırıp rahat ettiren, kendi rahatlığını sana feda eden gözlerindeki son ışığı senin hizmetine sunan son kalesin artık

Ne milletler arası ilişkiler sensiz yaşam şansı bulur ve başlarını rahat yastığa koyan diplomatlar bulunur.

Nede çocukların bakışlarında annesiz, yârsız ve de sensiz düşledikleri rahatlıktan doğan rahatlığı terk etme belirtisi var.

Böyle bir dünyanın yaşaması için zıt kutbun yenik, zıt kutbun anlam değiştirip insanların uyumuna kendini feda etmesi

Dostluğun daha iyi anlaşılır olması için

Dostluğun kıymetinin bilinmesi için

Dost dediğin şunu yapar ama düşman ise bunu yapar bilinçte tutulması için dosta her zaman ihtiyaç var

Her ne kadar ben hep dostlarımdan tabiri caiz ise kazık yediysem de; bu kavramın yaşaması, bu ilişkini yaşaması, bu kavramın geleceğe umut ile bakması lazım.

Düşman olacaksan bari zeki olanı ol ki ben senin seviyene saygı duyayım, senin neler yapabileceğini ama neleri de yapamayacağını da bileyim.

Hani derler ya “bu kadarı da olmaz” lafı seviyesizliğin en üst derecesindeki düşmanlık lanetlik pozisyonda demektir.

Siz dostluğunuzun gelişmesi veya daha üst düzeyde yaşaması için çok çaba gösterebilirsiniz ve değişik renklere büründürebilirsiniz, lakin düşmanlık içinse çok çabaya gerek yok; var olanı yık ve dön keyfine bak yeter

Ama bu ilişkide bile bir seviye aranır, yaptığınıza bir liman bulmak için bile bir savunma mekanizmasının akilane yönüne ihtiyaç duyarsınız

Buda sizin zekânızla bağlantılı

İnsanlığınızla bağlantılı

Geleceğe nasıl bir göz ile baktığınızla bağlantılı

Sizin ilişkide bulunduğunuz yaşam koşulları içinde yaşamak isteyip istemediğiniz ile bağlantılı, buda sizi ya toplumsal bir olmakta tutar veya sizi ayrık bir kişi.

Sen ki kendine zemin mi istersin? Ancak ereklerime hizmet edersin ve rahatlık bulursan ancak benim rahatlığımdan sonra

Böyle bir bencillikte hiç kimsenin rahat etmeyeceği kesin; neden mi? Çünkü başkasının rahatlığı daraltılmış, başkasının rahatlığı ikincil plana itilmiş ve insan ilişkilerindeki eşitlik düzeyi pozisyonunu bırakıp alt üst ilişkisine dönüşmüştür.

Artık başka bir kişilik vardır, kendini başka perden hissettirme vardır ve narsizmin kendini totem hatta tanrı görme pozisyonuyla eşdeğer

Eğer bir gün bensiz bir oluşum düşünürsen o zaman başına geleceklerden sen sorumlusun, kendine fizanda yer ayır, Sibirya da sürgünde; en rahat zamanın

İşte insanlığa bela olan düşmanlık kavramı ile içi boşaltılmış umut görünümüne bürünen dostluk kavramına bir bakış. (BİTTİ)