Bu kadar tahrip olmuş duyguların içinden birini alıp yol almak o yoldan yaşamı idame ettirmek belki en basit görülecek bir göz ucu, belki de farkındalığın başlangıcı ve nice efsaneler.

Ne olur ise olsun; gideceğin yol, kat edeceğin mesafede, çevrende yaşanılacaklardan ve senin etkilediklerinin geri dönüşümünden sende etkileneceksin.

Bu ilişki sirkülasyonundan toplumsal ilişki çıkar ki bu da uzun süre yaşamda kaldığında ve uyaransız yaşanmaya başlandığında, istekle yaşanıldığında kültür olup insanlığın karşısına çıkar.

Özelikle toplumsal değişikliklerin başlangıcında; yüzyıllar veya bin yıllar yaşanmışlıkları değiştirmek epey sancılı bir süreç olmakla birlikte! İnsanlık tarih döngüsünü her kat edilecek mesafe için yeniden, yeniden döngüsünü başa sarıp tekrardan işleme başlamıyor.

İnsanlık kat ettiği mesafeyi miras olarak kuşaktan kuşağa aktarır ama son dönemlerin moda yaklaşımı güç bende ise her şeyi yaparımı bir kenara bırakmak gerekir.

Toplumla beraber yaşamı ilerletmenin yolunu bulmalı ve bozmak isteyenler karşısında kendini doğal koruma refleksinde bir düzenek oluşmalı.

O zaman gençliği zehirlemek isteyenlerin karşısına bu doğal seleksiyon çıkar, kitap düşmanı bir nesil yetiştirmek isteyen köhne beyinlere karşı; daha fazla kitap okuma isteği canlanır.

Nifak ekmek isteyenlerin tohumları hep kendi nadasına, kendi bahçesine ekilmiş olur.

Ve yine günümüz modası iyiliği, doğruyu, paylaşmayı ve geleceğimiz olan çocuklarımızın, gençlerimizin korunmasını sarpa, Kaf dağına mahkûm edenlere inat;

İnsanların birbirine daha sıkı sarılmak için, efsaneleri yaratmak için ciddi hazırlıklara başlamak gerekir, yâda bu güne değin bu hazırlıkların çoktan hazır olması gerekirdi.

Halk arasında harika bir masal vardır ki “ adamın bir, bir çobana denk gelir ve üç aylık kışı misalen der ki “ çoban ben yoldan gelirken üç tane azgın kurt gördüm ve sana doğru geliyordu bilgin olsun”

Çobanda der ki “gelsin ben o üç kurt için dokuz köpek beslemişim” yani üç kış ayına karşılık bende koyunlarımı, keçilerimi dokuz ay beslemiş ve hazırlık yapmışım”

İşte paranın kıble olduğu bir ortamda ciddi bir kenetlenmeye, ciddi, ciddi insanlığın hizmetine paranın girişine kafa yormak gerekir.

Aksi takdirde para sahipleri toplumun bütün taşlarını yerinden oynatır, toplumu ayakta tutan bütün direkleri sarsar ve biz seyirci kalırsak; yıkıntıların altında bizde kalırız.

Her kes sorumluluğunu bilse iyi olur.

Her seferinde, her gün yolunu ekstra efor sarf etmeden, insanlıktan geçirse ve her gün yenilense iyi olur