Cevat Korkmaz yazdı: Her Şeye Dair Bir Şeyler

Şu çatışmalı süreçte bir Kürt olarak payıma ne düştüyse aldım. Babamı kaybettim. Kaçtım. Saklandım. Yoruldum. Evlendim. Çocuklarımı büyüttüm. Korktum. Ödüller aldım. Alkışlandım. Bazen afaroz edildim, bazen sevildim…

Her zaman Kürttüm. Bedeli çok ağırdı. Katlandım. Böyle çok yoldaşım var.

Ajans kurdum. Dergi çıkarttım. Parti başkanlığı yaptım, ama köklerime hep sadık kaldım.

Kaç kere öldürülecektim ki ben şanslıydım, 25 arkadaşım katledildi ben sağ kaldım.

Şimdi yalnızım. Bir kısmı kaçtı. Bir kısmı öldü. Bir kısmı zindanlarda çürüdü.

İstiyorum ki, bu karanlık sürecin gizli ajandaları ortalığa saçılsın. Devlet de, örgüt de safralarını akıtsın. Kimin kafasında kaç yara varsa el alem görsün.

Şüpheyle, endişeyle devam edemezsiniz.

Dökülün!

Yalçın Küçük mesela?

Bu sorular yanıtını bulana kadar sorulacak.

Barış süreci denen şey, en tepeden format atılarak nihayet bulamayacak.

Çok soru var.

İki tarafın da puştları var. Bu yüzleşme olmadan süreç vücut bulamaz.

Hep sorulacak.

Öyle ucuz bir manifestoyla mağdurlar ikna edilemez.

Bir yerden patlar mutlaka.

Bu safraya ilk iğneyi Öcalan batırmalı.

İki tarafın da kanı en çok onun ellerine bulandı.

Türkiye’de demokratik cumhuriyet istemeyen var mı? Dinciler, faşistler, sosyalistler, kürtler, Kemalistler…

Nihai amaç bu idiyse, bu kadar can, zarar, ziyan, neden?

Hiç uyuyamıyorum ve sabahları mutsuz uyanıyorum.