Çocuk bahçesinde kavga eden çocuklardık

Her birimizin elinde geleceğimiz ve oyuna tutuşacaktık

Kimimizde kısa şortlar kimimizde oyuncaklarımız

Israrlı yürüyecektik bu yollardan ama bahçeden çıkamadık

O kadar ilerlemiştin seninle baş edemezdim

Hızlı adımların ve çocukluk hayallerin seni yürütmüyor uçuyorsun

Başka hesapların olmayınca hafif yükte bu kadar ilerliyorsun

Sıradan ve normali gidişin rutine binmiş bu kadar hızlısın

Bütün gülleri sana armağan ettim

İçinde gökkuşağı olan hayalleri daha renklendirerek

Eline okunmamış bir kitap gibi kahramanlarıyla beraber

Kimine ne rol biçersen hangi sahifeye ne heyecan katarsan

Dikenlerin bana kalacağını bilemedim

Emeğine talip olduğum bahçeyi yetiştirip nemalanmadığım

Arıların bile bana başsağlığına geldiği kaybedişte

Yaprakların gidip dikenlere mecbur kalacağımı bilemedim.