Bazen öyle hayal kırıklıklarım vardır ki

Kendime bile anlatmaya korkarım

Ya anlattığımda yıldızlar da şahitlik edip

gökte tutunmayıp yere yağsa diye korkarım

Keşke âşık olup yazdığım

ve kitabından her okuyuştan farklı feyz aldığım insanları

hayalimde tutmayı becersem

Tanımasam

Bir hayaliyle yetinsem ne olurdu

O büyük tutku beni her gün yaşama bağlardı

Yaşamın kara cilvesi onları tanırım ve cin şişeden çıkar

Bütün hayallerim camdan oluşan bir dünyaya dönüşüp

şıngırtılarla üzerime yığılır

Kaybedecek bir şeyim kalmadığının bilinciyle hareket ederim

Ve özgürlüğümün tadını çıkararak öyle yaklaşırım

Tutkuyla bakmadığın sürece tanrısal özellik göremezsin deyip

tutkumu hiçbir zaman elden bırakmadım

Duygularımı kanat yapıp rüzgarı arkadaş etmeyi becerdim mi?

Artık senin varlığına inanırım

yüreğim kaç parça olursa olsun her parçasında sen varsın

Kişiye bakarım mevki yüksek lakin kendi küçük

Birikme bakarım emek çok ama zeka yok

Ve bir daha başa dönerim

Keşke aşık olduğumun yarısı olsan behey zındık.