Birbirine karışmış duyguların, düşüncelerin inciteceği insan olmaktan kendime ayıracağım zamanın kime yarayacağını bilmeden zamanın içine dalmaktan vazgeçtim

Oysa o kadar kıymetli ki oluşan zaman bize neyi getirdiyse emanet ve biz onu korumazsak yarına borçlu gireceğiz, borçlu ölmemek için kendimce üzerime düşenin fazlasını yaptığım için vasatlıktan vasatlıktan vazgeçtim

Duvarlara asılı duyguların fotoğrafını maharete çevirip insanlara yarının umudu bundan güzellikler çıkarını hatırlatmaktan vazgeçtim

Kimin derdi ne kim neyin peşinde çelişkisi o kadar can yakar ki ben neyi söylüyorum sazım neyi söylüyor

Bir düşünceydi, bir birlik için ömrümüzden risklerle gün eksilttiğimiz şaha kalkmış insan gölgelerini uzay boşluğunda asılı tutmaktan vazgeçtim

Yeniden başlasın devler döneminin haylaz yaramazlıkları ve ben hep oyun kurucu özelliğimi gökyüzünde sergilemeye adaylığımı tekrar ilan ederken boşa çalışmaktan vazgeçtim

Göz kulak olmak niyetine senin hülyanı karşıma diktiğim emeğimin şafağı yeni sökerken beklentilerin beklentisine cevap olacağı anın yıkılmasını seyretmekten vazgeçtim

Artık ne ürettiysem o yaşasın diye senle anlaştıktan sonra vasat davranmak asalete ters düşer bilesin

Mutluluklan akan derelerin tam evimin önüne gelirken yol değiştirip yıkıntılarla güzergâh değiştirmesindeki günahsız lığıma son verip izlemekten vazgeçiyorum

Kendim zemin ve ark olmaya karar verdim, dosdoğru akacaksan benle haşir neşir olmaktan başka çaren yok bilesin

Günlerin arasından en sevdiğim gün üzerime yığılsa içinden bir kardelen bir çöplükten yetişen gül gibi fırlayışların umuda katkıların tırpanlamasına son verip darbecilerin darbe gerçekleştirmelerini seyretmekten vazgeçtim

Artık senle buluşmalarımıza darbe değil bahar mevsimi isterim, alınma dönemim senle değil olumsuzluklarla başladı ve totali yine silik kişiliklerin sızlanmalarında oluştu

Nereye gidersen git diyeceğim, her zamanın kendi aleyhime olduğunu bile bile lades yapmaktan insanların bana gülmeleri pahasına sessiz kalmaktan vazgeçiyorum

Bir tek ben miyim mütevaziliği vazgeçilmez sayan, eğer mütevazılık yok ise tehlike vardır diyen birileri daha yok mu?

Her zaman bir çıkış vardır dediğim bütün seçeneklerin tükenmesine sinirlenip evine kapananların listesini tutmaktan vazgeçiyorum

Yaşam yazboz tahtası değildir ve her olumsuzluk silinmeyen iz bırakır yaşamda bu silişler insan yaşantısı üzerinde ise daha zordur, oysa yaşamı kolaylaştırmak lazım

Yarınlardan gelecek mektuplara sığdırdığım dünyanın karanlık güçlerin karamsarlık ruhlarının gezdiği yerden gökyüzünü seyretmekten vazgeçiyorum

Kanatlarımı yeniden ürettim, artık gökyüzünden bakma zamanı geldi

Birey olarak senin belirlediğin sınırlardan, sınırların içinde bulunan yapay varlıklardan ve yarına hitap etmesi gerekirken kendi yağında kavrulanlardan nefreti devreye koymadan vazgeçiyorum

Kim ne yaptıysa onunla anılsın biliyor musun onunla anılsın. (SON)