Bu kadar teknoloji yoktu

Bu kadar evlerin içinde akan nehirler

Ve hafta da bir yıkanma günleri olurdu dere boylarında

Bu gün benim yıkama günüm ve yüreğinizi yıkarım

Ak sütten çıkmış düşünce olursunuz

Dolaşalım evleri bir bir, meyhaneleri, lokantaları

Bir salonda bize dik dik bakan bir ihtiyarı

bakış uykusundan uyandıralım

Anlatsın uykuda geçen zamanları, direnişe zinde beyinleri

Bir tiyatro sahnesinden ekstante seçelim

Hangi ülkenin hangi dağında bir sanatçı erkek mutlu

Mutlu eden tanrıçayı yazalım

Ellerimizde mevsimlerden bir enstrüman olayları getirip yaşatalım

Sen enstrüman çaldıkça ben kendimden geçeyim

Bu güne kadar biz kontrol edildik

Şimdi sıra bizde ve acıya doymuş bu topraklarda

kendimize mutluluk hayali seçelim

Sanatçı dağdan iner

Önce sevgilisini bize emanet eder sonra da sevgisini

Önce biz değişiriz sonra mevsimleri değiştiririz

Ellerimizde enstrümanımız

Yüreğimizde sevdaya sözleşmiş anlaşmamız

Sahnede yaşlı adamı uyandırmazsak yaşayacaktı belki

Ama sanatçı adam

Ama yaşlı adam sahnede vurulur ensesinden tek kurşunla,

inanılmış büyük erdemler adına bir katillik

Yüreğini katrana batırıp

ortalıkta gezinen gizli yüzlerce işlenirdi bir cinayet daha

ama bu sefer insanlık öldü galiba

Kim bu vahşeti yazsa ölüm sırasına koymuştu onu büyük erdemler

Geliyorum sana tanrım böyle gitmeyecek bu vahşet