Bir baktık ki sen almışsın eleğini ve ununu elemişsin değirmen sırasını beklerken bir ömür tükettiğin değirmenin çakacak seslerinden sonrası

Bazıları yolun başında bazıları sen unu elediğinden imrenme sahnesinde ama içeriğini bilmediği uzun çok uzun sayılacak yolun ardından gözler hala senin üzerinde

Almışken hiddetim başını nereye kadar gidecek ise gitsin ve sonunda yine benim tarlamda yaşam bekleyen tohuma dönsün

Her seferinde küllerinden yaratılan anka kuşu misali kirliliği arındırarak fışkırırım tarlam benim minnetsiz bir dünya

Bir varmış bir yokmuş hikayelerindeki erişilmez örneklerde kendini var etmesini bilenler her şart altında kendini kurtardığı gibi çevresine de umut saçar

Ve bu gün yine yuvalanır yüreğimin eteklerine ben ile birlikte ya var olacağız yada yok olmak üzere olanları kurtaracağız

Emek bu ya bilen bilir emeğini üretenler emeğine de öyle sahip çıkarlar

Ekinin harmana gelmesi

Kendine ait özelliklerde emeği dünyaya bir gelinlik gibi giydirirken, karşılanmayı bekleyen aç midelerin bayramına hazırlanır belli belirsiz emarelerde

Bir gözüne hasretlik olmazsa bu akışkan yarışta, kendime senin mesafende yaşam tutturacağım, lakin sen özveriler sınıfında ben senden uzak kalamam

Gülün kendi kokusunu dünyaya hoşluk diye aktarması, bir hoşluk nidası ama aynı zamanda kendinden ödünler vermeye hazır olmaya da benzer

Çevreye verdiği hoşluk kendisinin de bitişe giden sürecin başlangıcı ama her işin bir bedeli ve gülün bu bedelindendir ki her kes gül denince hoşluk ve seda akla gelir

Beni kendim olma gerekçelerim senin kendini hazırladığın dönemin tam karşılığı olmazsa da bil ki büyük bir heyecan vardır yarına heyecana dair

Sığmazsa yatağına kan debim; kendine yeniden yaratır güneşin alaca kızıllığında renge bürünmüş isteklerim damara girip vücudumu uçuşa geçirmek üzere

Biz hep beraber var olduk ve kafile, kafile gezdik

Olmazsa olmazlardan biri de dediğim heyecanımı gövdeme sığdıramadığımı anlayınca; heyecanımı sen derede akıtmaya başladım

Artık buzulların erimesine gerek yok, heyecanım bir kaynak ve dünya kana, kana içsin

Sevgim ve oluşturacağım yaşam bir hikaye gibi ütopik bir başlangıçla kendini yaşatırken; yaşandıkça alışılan bir ayrılmazlık sevdası dayatır kendini

Ben sen dirençte ısrar ederken sen hangi kulvarda kendine yer arıyorsun bir bak

İşin erbabı tarzın kendine olan güvenin perçinlese de kendini her gün kavrayış biçimin; beni her gün günü geçirmeden kendine getirme gerekçem. Devam Edecek