Ailelerin evlat nöbeti sürüyor!

Çocuklarının dağa kaçırıldığı iddiasıyla HDP Diyarbakır İl Başkanlığı önünde oturma eylemi başlatan ailelerin evlat nöbeti 368’inci gününde de devam ediyor. Evlat nöbetindeki acılı annelerden İmmihan Nilifırka, “Mesleğini seviyordu, dört gözle bekliyordu, bütün belgeleri taktir ve teşekkür alıyordu. Sırf bize yük olmamak içi sabah okula gidiyordu, akşam ise restoranda çalışıyordu” dedi

DİYARBAKIR YENİGÜN - Çocuklarının PKK mensupları tarafından dağa kaçırıldığı iddiasıyla HDP Diyarbakır il binası önünde 3 Eylül 2019'dan beri oturma eylemi başlatan ailelerin nöbeti, 368’inci gününe girdi. 5 yıl önce Hakkari'nin Şemdinli ilçesinde zihinsel engelli olan 20 yaşındaki Rahim Çiftçi'nin PKK tarafından dağa kaçırıldığını belirten ağabeyi Mehmet Sıddık Çiftçi, kardeşinin hem bedensel hem de zihinsel engelli olduğunu belirterek, kardeşinin dönmesini istedi.

“Kardeşim hasta, engelli”

Çiftçi, “Bir yıldır buradayım, kardeşimden bir haber yok, kardeşimi bekliyorum. Kardeşim hasta, engelli raporu da var. Hastaneye fizik tedaviye gitmişti, köye gidip ona baktığımda yoktu. PKK’ya göndermişler evimiz sınıra yakındı, annem sınıra gitti 'burada' dediler göstermediler. Annem hastalandı sürekli ağlıyordu kalp krizi geçirdi vefat etti. Ailemiz paramparça oldu, kardeşim gel Türk devletine teslim ol ceza yok. Kardeşim gelmeyene kadar buradan kalkmıyorum” dedi.

‘Oğlumun eli kalem tutması gerekirken silah verildi’

Ege Üniversitesi Gazetecilik Bölümü son sınıf öğrencisiyken 21 Mart 2015'te örgüt tarafından dağa kaçırılan oğlu Mehmet (22) için oturma eylemine başlayan İmmihan Nilifırka, oğlunun elinin kalem tutması gerekirken silah verildiğini dile getirdi. İmmihan Nilifırka, oğlunun muhabir olmak için dört gözle okulunu okuduğunu kaydederek, çocuklarının ellerindeki kalemin alınıp boylarından büyük silahlar verildiğini söyledi. Nilifırka, "Mehmet hayırlı bir evlattı, bu yaşa kadar bizi üzecek bir şey yapmamıştı. Bizim kimse ile işimiz olmaz, siyasetle de işimiz olmaz, biz gariban bir aileyiz. Mehmet’le aramız çok iyiydi, kavga, şiddet yoktu. Bu zamana kadar hiç üzmedi bizi, çok hayırlı bir evlattı. Hiçbir kötü huyu yoktu, okuyordu. Bize yük olmamak için okuldan döndüğü gibi iş arardı. İzmir’de okuyordu, arkadaş yaptı, saf ve içi temiz bir çocuktu. İçine kapanıktı, her şeyi bizle paylaşmazdı. Gittikten sonra kardeşleri, ben ve babasına darbe oldu. Yaşayamıyoruz, 5 yıldır gözyaşı döküyor, önümüzü göremiyoruz. Kulağımız telefonda, gözümüz kapıda, Mehmet’le yatıp onunla kalkıyorum ama Mehmet yok. İlk göz ağrım, ciğerim gitti biz mahvolduk” diye konuştu.

‘Ben çocuğumu istiyorum’

Sürekli ağladığını kaydeden İmmihan Nilifırka, “Çok hayırlı bir evlattı. Mehmet oğlum beni duyuyorsan gel, kapımız sana açık, ailecek seni çok özledik, perişanız. Ben PKK ve HDP’den çocuğumu istiyorum. Diyarbakır’ın sadece ismini biliyordum, buraya geldim oğlumun burada ayak izinin olduğunu biliyorum. Bütün dünya bilsin çocukları buraya getirip uyuşturucu veriyorlar, gece kamyona katıp götürüyorlar. Bu anneler ağlamasınlar, yeter artık dayanamıyoruz. Dışarı çıkıyorum Mehmet, içeri geliyorum Mehmet. Oradan taşındım ama yolda bir öğrenci gördüğümde benim de oğlum böyleydi, sırtında çanta vardı. Mesleğini eline alacaktı, Mehmet nereden geçtiyse hep söylerim buradan geldi buradan gitti diye. Mesleğini seviyordu, dört gözle bekliyordu, taktir ve teşekkür alıyordu. Sırf bize yük olmamak içi sabah okula gidiyor, akşam ise restoranda çalışıyordu. Gittikten sonra bir video atmışlardı, grup halinde gençler vardı. 10 yaşında bir genç kızın dağda işi ne. Boynundan büyük bir silah veriyorlar, kalemi bıraktırıp silah verdiler. Biz bunu asla kabul etmiyoruz” ifadelerini kullandı. (Haber Merkezi)