damdan çorbaya toprak dökülüyor
bir ana çırpınıyor, bir kolunda bebek
bir elinde yerde panikleyen çocuk
lice’de zelzele var
damlar düşmüş, bebeler nefessiz
analar sessiz, çığlıklar mesafesiz
hala yaşıyor olsada
duyduğunu unutmadı
asıl deprem sonrası
acımasız ayrımcılıktı
zelzeleyle büyüyen
o çocuğu inciten
işte bu yüzden
marmara zelzelesinde ilk koşanlardandı
duydu, o tanıdık çığlığı
hissetti, bir daha dayanışmayı yaşadı,
bir daha ayrımcılığı
yardımlardan alıkonmayı
dayanışma düşmanlığını
karakol misafirliğini
ve tanıdı zelzeleyi fırsata çevirenleri
onlar gitti, çeketleri kaldı
sürdü, zelzele aymazlığı
sürdü, rant hayranlığı
sürdü, dayanışma düşmanlığı
aynıcılar ve ayrımcılar
aynı mevkideydiler
ve şimdi uygarlığın beşiği
verimli hilal sallanıyor
çığlıklar derin, zelzele hayin
aynıcılar zalim, artçılar arasında
coğrafya’da ölümün
soğukluğudur hissedilen
resmî bültenlerde
yardımlar adliyelik
anadil inkarlık
ama dayanışma
fırtınaya karşı yürüyor inadına
asilik huyudur
aynıcıları huylandıran
ve zelzeleyle
büyüyen o çocuğu
dayanışmaya bileyen